Τετάρτη, 18
Δεκεμβρίου 2013
Κυρίες και κύριοι,
Η Βουλή των Αντιπροσώπων καλείται να υπερψηφίσει τον
πρώτο, μετά την υπογραφή του Μνημονίου, προϋπολογισμό της Κυπριακής
Δημοκρατίας.
Δεν θα είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Βουλή καλείται να
ψηφίσει προϋπολογισμό που αντικατοπτρίζει την δεινή οικονομική κατάσταση στην
οποία έχει περιέλθει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι μόλις η δεύτερη
φορά που ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία έχει δεμένα τα χέρια της και πολύ
μικρές αλλαγές μπορεί να επιφέρει στο τελικό νομοσχέδιο, λόγω της εκ των προτέρων
έγκρισής του από την Τρόικα.
Αξίζει πάντως να υπενθυμίσω ότι από το 2012 ο
προϋπολογισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας, φέρει τα τραύματα της ύφεσης, της
ισοπεδωτικής λιτότητας και του περιορισμού των κοινωνικών παροχών. Αν και
περιορισμένα και μερικώς υιοθετημένα, τα μέτρα και οι ιδέες της Τρόικας άρχισαν
να εφαρμόζονται από το καλοκαίρι του 2011. Όμως είναι πλέον σχεδόν από όλους
αποδεκτό ότι αυτή η μερική και αποσπασματική εφαρμογή των Τροϊκανών πολιτικών,
επί των ημερών της προηγούμενης Κυβέρνησης, είχε μόνο αρνητικές συνέπειες, αφού
παρά τις θυσίες τις οποίες υπέστηκαν καταρχήν οι ευάλωτες ομάδες, η οικογένεια
και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αργότερα και οι εργαζόμενοι, τελικά η χώρα
δεν απέφυγε την οικονομική καταστροφή. Αυτό συνέβηκε γιατί συνεχίζονταν
ταυτόχρονα οι σπατάλες, η κακοδιοίκηση,
η κομματοκρατία, ο αλόγιστος κρατικός δανεισμός, η διασπάθιση του
δημοσίου χρήματος, οι πολυτέλειες, η ασυδοσία των τραπεζών και η παροχή
εγγυήσεων στις τράπεζες με υποθήκευση της Κυπριακής οικονομίας.
Ο προϋπολογισμός του 2014, με την περαιτέρω μείωση των
κοινωνικών δαπανών, την άνιση περικοπή της αποζημίωσης για υπερωρίες και
εργασία τις αργίες για χιλιάδες εργαζόμενους σε ουσιώδεις υπηρεσίες του δημοσίου,
την απόλυση σημαντικού αριθμού εποχιακού προσωπικού κλπ, οδηγούν σε ακόμα
μεγαλύτερη μονόπλευρη λιτότητα και αύξηση της ανεργίας. Αυτός ο προϋπολογισμός θα επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση της
οικονομίας και θα μεγαλώσει την ήδη μεγάλη ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων.
Ως Οικολόγοι, θεωρούμε ιδιαίτερα επικίνδυνο για το φυσικό
περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, το ψαλίδισμα των αμοιβών των
νοσηλευτών, των αστυνομικών και των πυροσβεστών, τον περιορισμό του αριθμού των αγροπυροσβεστών
και των δασικών εργατών, τον περαιτέρω περιορισμό του συνολικού προϋπολογισμού
των αρχών τοπικής αυτοδιοίκησης, τον περιορισμό των κονδυλίων για τη διαχείριση
των στερεών και υγρών αποβλήτων, την κατάργηση της κρατικής στήριξης των
περιβαλλοντικών και φιλοζωικών οργανώσεων, το ψαλίδισμα των έργων αποκατάστασης
του περιβάλλοντος σε λατομεία και μεταλλεία κ.ο.κ.
Όλες αυτές και άλλες περικοπές στον ήδη περιορισμένο από
την προηγούμενη Κυβέρνηση προϋπολογισμό του 2013, μετατρέπουν τον προϋπολογισμό
του 2014, σε ένα προϋπολογισμό λαιμητόμο για την ανάπτυξη και την κοινωνική
συνοχή.
Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυπριακή οικονομία
και το κυπριακό κράτος αυτή την χρονική περίοδο. Όμως άλλο πράγμα είναι η
οικονομική περισυλλογή και άλλο η μονόπλευρη και ισοπεδωτική λιτότητα. Άλλο
κούρεμα και άλλο αποκεφαλισμός. Δυστυχώς, ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η
κυβέρνηση είναι προϋπολογισμός ύφεσης, που αντικατοπτρίζει την έλλειψη μιας
αποτελεσματικής στρατηγικής και ενός ρεαλιστικού οράματος εξόδου από την κρίση.
Ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει μέτρα κοινωνικής οπισθοδρόμισης, αναπτυξιακής
υποβάθμισης και εργασιακής υποχώρησης.
Είναι ένας προϋπολογισμός χωρίς τα τρία «Α», δηλαδή Ανάπτυξη,
Ανταγωνιστικότητα και Αειφορία. Κυρίως όμως θέλουμε να τονίσουμε πως, αντίθετα
με τις συμβουλές που λαμβάνουμε από Διεθνείς Οργανισμούς και άλλα παραδείγματα
χωρών που εξήλθαν ή αντιμετώπισαν την οικονομική κρίση, δεν υπάρχει καμία
πρόνοια στον Προϋπολογισμό που να δίνει την ελπίδα – ή έστω την ένδειξη – ότι θα προκύψει κάποιας
μορφής δυναμική που θα αλλάξει ριζικά το υφιστάμενο οικονομικό και αναπτυξιακό
μοντέλο, που ευθύς εξαρχής μας έφερε σε αυτό το σημείο.
Πως θέλουμε να δραστηριοποιηθούν οι χιλιάδες άνεργοι μας;
Με ευχολόγια και με την προώθηση 6μηνων συμβολαίων εργασίας έναντι πινακίου
φακής; Ποιες δουλειές να επιδιώξουν να ανοίξουν όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι που
ήδη έχουν τεθεί εκτός αγοράς εργασίας; Ποιες προοπτικές εργοδότησης έχουν οι
πενηντάρηδες και εξηντάρηδες άνεργοι, αφού δεν έχουν τύχει δια βίου μάθησης και
επανεκπαίδευσης;
Στον αντίποδα αυτού του προϋπολογισμού της λιτότητας και
της ύφεσης, οι πολίτες θα σας ρωτήσουν:
1.
Γιατί ακόμα υπάρχουν παχουλοί μισθοί, πλουσιοπάροχα
επιδόματα φιλοξενίας, παραστάσεως και τηλεφώνων για τους υψηλόβαθμους του
δημοσίου τομέα, είτε πρόκειται για αξιωματούχους, είτε για πολιτικούς; Θα
υιοθετήσετε άραγε τις τροπολογίες των Οικολόγων που και φέτος, όπως κάθε χρόνο,
επιχειρούν να περιορίσουν αυτήν την προκλητική σπατάλη; Γιατί δεν υιοθετείται η
πρόταση νόμου των Οικολόγων για ανώτερο όριο αμοιβής στον ευρύτερο δημόσιο
τομέα;
2.
Γιατί δεν καταργούνται τα προκλητικά προνόμια των
λιμουζίνων για τους αξιωματούχους της κατά τα άλλα δυσπραγούσας Κυπριακής
πολιτείας; Ένα ολόκληρο χρόνο, από τη ψήφιση του προϋπολογισμού του 2013, όταν
οι Οικολόγοι έθεταν το θέμα, συζητείται σε διάφορα επίπεδα χωρίς κανένα
ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γιατί δεν υιοθετείτε την εισήγηση των Οικολόγων για
δραστικό περιορισμό των προνομίων των αξιωματούχων; Δεν ισχυρίζομαι ότι η
κατάργηση των λιμουζίνων και των άλλων προνομίων θα μας λύσει από μόνη της το
οικονομικό πρόβλημα, αλλά μήπως η κατάργηση π.χ. των επιδομάτων βάρδιας ή η
μείωση της χορηγίας για τους πολύτεκνους, θα διορθώσει από μόνη της το
δημοσιονομικό έλλειμμα;
3.
Γιατί επιτρέπεται η εκτεταμένη φοροδιαφυγή; Γιατί
υπάρχουν ακόμα φορολογικοί πρίγκιπες και πριγκιπόπουλα; Οι αρμόδιες υπηρεσίες
προσπαθούν – λένε – υπό αντίξοες συνθήκες. Στήνουν δίχτυα για να πιάσουν τους
μικροπαραβάτες! Μοιάζουν σαν τα ξόβεργα που πιάνουν τα μικρά πουλάκια αφήνοντας
ελεύθερους τους γύπες και τα όρνεα.
4.
Γιατί δεν προχωρούν νομοθεσίες που στηρίζουν τους πολίτες
και προστατεύουν τα δικαιώματα τους, όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, η
στοχευμένη απομείωση των δανείων και η μείωση των επιτοκίων;
Είναι επιτέλους αναγκαίο να κατανοήσουν οι κυβερνώντες
ότι δεν μπορεί αυτός ο λαός – ο κουρεμένος, ο τσακισμένος και απογοητευμένος –
να «σηκώσει το βλέμμα, το απ’ τα κλάματα θολό» και να ατενίσει το μέλλον με
αισιοδοξία, αν δεν αποκτήσει την εμπιστοσύνη του πρωτίστως στον εαυτό του και
επαγωγικά στην πολιτική και οικονομική του ηγεσία. Ουσιώδης προϋπόθεση για την
ανάκαμψη του αυτοσεβασμού και της εμπιστοσύνης του λαού μας, είναι η απόδοση
δικαιοσύνης και η επίρριψη των ευθυνών σε όλους τους υπεύθυνους της τραγωδίας.
Σε αυτήν την περίπτωση, δεν χωρεί «κλάδος ελαίας». Όσοι προβάλουν ως
προτεραιότητα δήθεν, την ενότητα στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας, όσο
καλοπροαίρετοι κι αν είναι (αν είναι), ουσιαστικά οδηγούν την χώρα στην
ατιμωρησία και στην απαξίωση. Μια τέτοια χώρα μπορεί να βρει επενδυτές για να
ξεπουλήσει το δημόσιο πλούτο και τη φυσική κληρονομιά αιώνων, αλλά δεν θα βρει
ποτέ τον εαυτό της, ούτε το δρόμο της για την ανάκαμψη και την αναγέννηση.
Δυστυχώς η πολιτεία – και περιλαμβάνω και τη Βουλή στον
όρο αυτό – μέχρι σήμερα απέτυχε να πείσει ότι επιδιώκει με συνέπεια, συνέχεια
και αποφασιστικότητα, την απόδοση ευθυνών και την επικράτηση της δικαιοσύνης.
Οι εργαζόμενοι με τα μειωμένα εισοδήματα, οι εργαζόμενοι που δεν είναι πλέον
εργαζόμενοι και δεν έχουν εισοδήματα, οι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι
στραγγαλισμένοι μικρομεσαίοι, οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες των πολύτεκνων, των
μονογονεϊκών οικογενειών, των αναπήρων, των χαμηλοσυνταξιούχων κ.ο.κ., δεν
μπορούν να καταλάβουν πως και γιατί όλοι αυτοί οι επώνυμοι κύριοι, όχι μόνο
κυκλοφορούν ανάμεσα μας αλλά και προκαλούν με την πολυτελή και χλιδάτη ζωή
τους. Φιγουράρουν πρώτοι και ωραίοι στα παράθυρα των εκπομπών των καναλιών και
στα περιοδικά Life – Style, ποζάρουν δίπλα
από τους υπουργούς (και ακόμα και τον ίδιο τον Πρόεδρο), αμέριμνοι και βέβαιοι
ότι ο νόμος δεν θα τους αγγίξει κι ότι
γι’ ακόμα μια φορά – αυτοί οι βρώμικοι και λερωμένοι – θα «την βγάλουν καθαρή».
Σ’ αυτό – ας μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας – κύρια
ευθύνη φέρει το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Οι πολίτες πιστεύουν ότι το πολιτικό
σύστημα – οι πολιτικοί και τα κόμματα – συνδέονται άρρηκτα με το οικονομικό
κατεστημένο που – εκτός ελάχιστον εξαιρέσεων – αποδείχθηκε ότι αποτελείται από
μια συμμορία από λαμόγια, απατεώνες, κερδοσκόπους και τυχοδιώκτες.
Η δυστοκία των κομμάτων να αποδεχτούν τη διαφάνεια στην
διακίνηση του πολιτικού χρήματος, προκαλεί. Αποφεύγουν να υιοθετήσουν και με το
παραπάνω τις συστάσεις της επιτροπής GRECO για τη διαφάνεια και τη διαπλοκή. Κουκουλώνουν υποθέσεις,
όπως την πολύκροτη περίπτωση της εταιρείας FOCUS. Στήνουν τείχη αδιαφάνειας για τα
στοιχεία των εκροών καταθέσεων πριν από την απόφαση του Eurogroup και καλύπτουν
πίσω από κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεις, τους βασικούς ενόχους (ή υπόπτους
αν θέλετε) της τραγωδίας.
Η επίκληση των νόμων (τα γνωστά περί προσωπικών δεδομένων
και περί τραπεζικού απορρήτου), καθώς και η γνωστή μυθολογία της διασφάλισης
της δικαστικής διαδικασίας, εμένα προσωπικά δεν με πείθουν πλέον. Ξέρετε γιατί;
Γιατί δεν βλέπω στον ορατό ορίζοντα να ξεκινά αυτή η περίφημη ποινική
διαδικασία εκ μέρους της πολιτείας. Για μένα, το πολιτικό και νομικό σύστημα
παραμένει εκτεθειμένο απέναντι στους πολίτες, τη Δικαιοσύνη και την Ιστορία.
Απομένουν οι – κουρεμένοι και ακρωτηριασμένοι – Κύπριοι,
να παρακολουθούν από τις διαρροές και τις κλειδαρότρυπες, διαδικασίες που θα
έπρεπε να ήταν απόλυτα διαφανείς και οι οποίες προ πολλού θα οδηγούσαν τους
υπεύθυνους στη δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη που δεν θα έπρεπε να αρκεστεί σε
καταδίκη, αλλά και σε δεσμεύσεις περιουσιών και αναγκαστική επιστροφή των
κερδών από τις απάτες και τα χρυσά bonus. Μέχρι να γίνει αυτό, ο Κύπριος θα πρέπει να υποστεί το
δούλεμα, δηλαδή…
Ο κάθε κύριος
αλλοδαπός, ομογενής ή ιθαγενής τραπεζίτης να εμπαίζει και να διασύρει τους
θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Η τράπεζα που
επωφελήθηκε από το ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των Κυπριακών τραπεζών στην
Ελλάδα, μέσω ύποπτων και διαβλητών διαδικασιών να μας κατακλύζει στην πληρωμένη
διαφήμιση σε όλα τα έντιμα Κυπριακά μέσα ενημέρωσης και να προσπαθεί να μας
πείσει ότι το χρώμα της Κύπρου είναι το κίτρινο…
Κι ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας να προειδοποιεί τους δημόσιους λειτουργούς με βλοσυρό ύφος να
μην εμποδίσουν τους σεβαστούς επενδυτές, περιστοιχιζόμενος από μισή δωδεκάδα
κυρίων απ’ αυτούς που εκ πρώτης όψεως ευθύνονται για την οικονομική εξαθλίωση
της χώρας και του λαού…
Εύγε και πάλιν εύγε. Πάμε πολύ καλά! Αλλά εδώ ταιριάζει
το γνωστό «φταίνε τα τραγούδια μας, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει και τούτος ο
λαός που είναι μαραζιάρης».
Εξακολουθούν οι ιθύνοντες να μιλούν για προσέλκυση ξένων
επενδύσεων και καταθέσεων, για πωλήσεις ακινήτων, αδειοδότηση καζίνων, γηπέδων
γκολφ και μαρίνων και για ξεπούλημα ημικρατικών οργανισμών που θα τονώσουν τάχα
την ανταγωνιστικότητα, χωρίς να προσπαθεί κανείς να βρει λύση για την
πραγματική προς τα εμπρός επανεκκίνηση της οικονομίας μας με την ταυτόχρονη και
αναγκαία αλλαγή πλεύσης και κατεύθυνσης της οικονομίας.
Διότι βεβαίως θέλουμε ξένες επενδύσεις, βεβαίως θέλουμε
και τα Κυπριακά κεφάλαια να επενδύονται στον τόπο, όμως το γεγονός αυτό (και η
μεγάλη μας ανάγκη) δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε καταστάσεις παράδοσης σε
κερδοσκόπους και γυρολόγους επενδυτές. Πρέπει να αναπτύξουμε αντιστάσεις και
άμυνες απέναντι στους σπεκουλαδόρους και τους κακόβουλους «επενδύτες». Σε
περιπτώσεις σαν τη δική μας, προσελκύονται διάφοροι εκμεταλλευτές και
αετονύχηδες, οι οποίοι νομίζουν ότι οι δυσκολίες ενός λαού, είναι για τους
ίδιους ευκαιρία για εύκολο (και άνομο) κέρδος. Ο λαός μας λέει ότι «άμα ψοφήσει
ο γάρος, τα κοράκια και τα όρνεα μαζεύονται για να κλέψουν τα καλλίτσια».
Λοιπόν, πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμεθα «ψοφισμένος
γάρος», ότι διαθέτουμε την ικανότητα να αντισταθούμε στα όρνεα και να χαράξουμε
ένα αξιοπρεπή δρόμο προς την ανάπτυξη.
Εμείς, ως Οικολόγοι ανησυχούμε, γιατί συχνά είναι το
περιβάλλον και τα δικαιώματα των πολιτών που θυσιάζονται στο βωμό της γρήγορης
κι αλόγιστης ανάπτυξης. Ζητούμε να διασφαλιστεί ότι οι διαδικασίες των
περιβαλλοντικών μελετών, οι Ευρωπαϊκές περιοχές προστασίας της Φύσης (Natura 2000) και οι εν
γένει περιβαλλοντικές νομοθεσίες δεν θα θυσιαστούν χάριν των επενδύσεων και των
αναπτυξιακών φαντασμάτων. Ταυτόχρονα, ζητούμε να διασφαλιστεί ότι παράγοντες
όπως η διαφάνεια, η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, η ασφάλεια και η
υγεία, δεν θα παραγκωνιστούν για να προσελκύσουμε – τάχα – επενδύσεις και
ταχύρυθμη ανάπτυξη. Διαδικασίες όπως η δημόσια ακρόαση και η δημόσια διαβούλευση
έχουν κατοχυρωθεί μέσω του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και δεν πρέπει να
υποβαθμιστούν. Υπάρχουν διαδικασίες που μπορούν να γίνουν λιγότερο χρονοβόρες,
υπάρχουν προθεσμίες που πρέπει να συμπτυχθούν, υπάρχουν κυβερνητικά τμήματα που
πρέπει να μάθουν να εργάζονται στη βάση χρονοδιαγραμμάτων, αλλά σε καμμία
περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε την κατάργηση των αρχών της διαφάνειας και
της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών και της φύσης.
Ανάπτυξη που γίνεται καταπατώντας αυτές τις αρχές, δεν
είναι βιώσιμη και αειφόρος. Τελικά θα μας φέρει στον ίδιο παρονομαστή και θα
μας οδηγήσει στα ίδια αδιέξοδα.
Μια Κινέζικη παροιμία λέει: «Όταν ακολουθείς τον ίδιο
δρόμο, δεν μπορείς να οδηγηθείς πουθενά αλλού, παρά στον ίδιο ακριβώς προορισμό»,
δηλαδή – στην περίπτωση μας – στην οικονομική κατάρρευση.
Είναι καιρός να αλλάξουν πράγματα και προτεραιότητες σ’
αυτόν τον τόπο. Προεκλογικά ακούγαμε πολλά για πράσινη και αειφόρο ανάπτυξη. Δόθηκαν
υποσχέσεις για στήριξη του θεσμού του Επιτρόπου Περιβάλλοντος, για δημιουργία
Πράσινου Ταμείου Ανάπτυξης, για προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κ.ο.κ.
Στον ένα χρόνο σχεδόν διακυβέρνησης της χώρας από τη νέα Κυβέρνηση, δεν μπορώ
να πω ότι βλέπουμε αποφασιστική στροφή σε μια άλλη ανάπτυξη, βασισμένη στο
σεβασμό των ανθρώπων και της φύσης. Όλο για σεβασμό των επενδυτών ακούμε και
για την ανάγκη διευκόλυνσης τους, χωρίς να τίθεται η αναγκαία προϋπόθεση ότι
δεν θα γίνουμε αντικείμενο εκμετάλλευσης κανενός και ότι το κύριο μέλημα της
Κυβέρνησης είναι το συμφέρον του τόπου και του λαού και όχι του οποιουδήποτε
επενδυτή.
Θέλαμε η Κυβέρνηση μέσα από τον προϋπολογισμό να δώσει
ελπίδα και αειφόρο κατεύθυνση. Να επενδύσει στην πραγματική μπρος τα εμπρός
επανεκκίνηση της οικονομίας μας, βασιζόμενη εξίσου στον πρωτογενή και
δευτερογενή τομέα, δηλαδή τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τη
βιοτεχνία, την παραγωγή ενέργειας κ.ο.κ. και όχι μόνο στον τριτογενή τομέα των
υπηρεσιών και των τραπεζών. Με τους προϋπολογισμούς που έχουμε μπροστά μας δεν υπάρχει
καμία αμφιβολία ότι επιδιώκεται η επαναδημιουργία μιας οικονομίας βασισμένης
ανισομερώς σε υπηρεσίες, δηλαδή μιας οικονομίας που θα είναι για πάντα
εξαρτημένη από εξωγενείς παράγοντες.
Κυρίες και κύριοι,
Συνηθίζεται οι ομιλητές κατά τη συζήτηση του κρατικού
προϋπολογισμού να τοποθετούνται και επί των εξελίξεων του μείζονος πολιτικού
θέματος που απασχολεί το λαό μας, δηλαδή του Κυπριακού προβλήματος. Δεν μπόρεσα
ποτέ να κατανοήσω πλήρως αυτήν τη συνήθεια. Όταν κατά καιρούς τολμούσα να
ρωτήσω μου έλεγαν ότι «μια ανθηρή οικονομία είναι ισχυρό όπλο στη διεκδίκηση
μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού». Προφανώς ισχύει και το
αντίθετο. Είναι ολοφάνερο ότι διαρκούσης της οικονομικής κατάπτωσης της χώρας,
η διεκδίκηση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού γίνεται δυσκολότερη.
Ως εκ τούτου είχαμε υποδείξει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη
ότι το εγχείρημα της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων υπό συνθήκες μνημονίου
και χρεοκρατίας εμπεριέχει κινδύνους. Είχαμε προβλέψει ότι οι Τούρκοι και ο
διεθνής παράγοντας θα προβάλουν το δέλεαρ της οικονομίας επιζητώντας
ανταλλάγματα και υποχωρήσεις. Αναμενόταν (και έτσι έγινε) ότι οι Τούρκοι θα
παρουσίαζαν σκληρότερες θέσεις στο Κυπριακό! Ξέρουμε ότι ο Πρόεδρος
Αναστασιάδης και η ομάδα του επέδειξε μεγάλη διπλωματική ευελιξία στην
προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας σε ένα κοινό ανακοινωθέν. Φαίνεται ότι η
Τουρκική αδιαλλαξία οδήγησε την προσπάθεια αυτή σε μια πορεία γεμάτη υποχωρήσεις.
Φτάσαμε να αμφισβητούνται τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και οι συμφωνίες ψηλού επιπέδου,
τα οποία – για να πούμε την αλήθεια – αποτελούν οδυνηρή υποχώρηση των
Ελληνοκύπριων και απέχουν από το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της δικαιοσύνης.
Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνούμε ότι σε αυτήν την περίοδο
έχουν ήδη αποτύχει οι καλοπροαίρετες προσπάθειες του Προέδρου Αναστασιάδη όπως
α) η επιστροφή μέρους της Αμμοχώστου στους
νόμιμους κατοίκους της,
β) ο διορισμός Ευρωπαϊκής καταγωγής εκπροσώπου
του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και απομάκρυνση του κ. Ντάουνερ και
γ) ο διορισμός εκπροσώπου και ενεργότερη
συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνομιλίες.
Σχεδόν όλες οι προσπάθειες του Προέδρου Αναστασιάδη έχουν
προσκρούσει στην Τουρκική αδιαλλαξία και επιμονή, η οποία τροφοδοτείται πρώτον, από την
οικονομική αδυναμία και την εξάρτηση της Κύπρου και της Ελλάδας από την Τρόικα
και δεύτερον, από την ακόρεστη δίψα της Τουρκίας να ελέγξει την πλούσια σε
κοιτάσματα υδρογονανθράκων Κυπριακή ΑΟΖ.
Είναι καιρός ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και το Εθνικό
Συμβούλιο να δουν κατάματα την αλήθεια και να σταματήσουν να προσπαθούν να
διακοσμήσουν το τέρας της Τουρκικής βουλιμίας, επιθετικότητας και αδιαλλαξίας.
Αντί να προσπαθούν με διπλωματικούς ελιγμούς και συνεχείς υποχωρήσεις να
συναντήσουν τις ολοένα και πιο επιθετικές θέσεις των Τούρκων, καλύτερα είναι να
ασχοληθούν σοβαρά με την ουσία που είναι η αλλαγή των γεωπολιτικών δεδομένων
και των συσχετισμών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε αυτόν τον τομέα σημειώνονται θετικές εξελίξεις. Η
επιβεβαίωση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, οι πρώτες θετικές ενδείξεις
παρουσίας μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου, το ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών με
εμπλοκή ισχυρών κρατών κλπ, δημιουργούν νέες ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις,
ακόμα και κίνδυνους θα έλεγα. Ανοίγει η Τουρκική όρεξη – κι όχι μόνο – για
έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και των ευρύτερων ενεργειακών σχεδιασμών, που
έχουν στρατηγικό χαρακτήρα (βλέπε αγωγούς φυσικού αερίου). Χρειάζεται πάρα
πολλή προσοχή, μελέτη και προβληματισμός, χαρακτηριστικά που δεν ευδοκιμούν στα
μέρη μας. Για μια φορά ας σοβαρευτούμε. Απαιτείται σύνεση και σχεδιασμός, με τη
βοήθεια ειδικών και εμπειρογνωμόνων. Ιδιαίτερα όσον αφορά τον σχεδιασμό, πρέπει
να χαρακτηρίζεται από αειφορία και μακροβιότητα, άρα πρέπει να δεσμεύει όλες
τις πολιτικές δυνάμεις. Σε αυτό το θέμα, χωρίς υπερβολή, δεν χωρεί κανένα περιθώριο
για μικροκομματικές πολιτικές και εφήμερες προσδοκίες.
Κυρίες και κύριοι,
Εμείς ως Οικολόγοι θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την
ανάγκη προώθησης ομοιόμορφης ανάπτυξης και
προστασίας του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της οικονομίας, σε
σχέση με τον τριτογενή, μέσω της εφαρμογής νέων οικολογικών και πράσινων
πολιτικών, βασισμένων στις νέες τεχνολογίες, στην πληροφορική και την
καινοτομία. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η οικονομία μας, και έπρεπε να
αντικατοπτρίζεται στον προϋπολογισμό του 2014, είναι μια de profundis – δηλαδή εκ
βάθρων – αλλαγή που να αντικαταστήσει το
κερδοσκοπικό και ανθρωποφάγο σύστημα της αλόγιστης και χωρίς όρια ανάπτυξης με
ένα νέο πράσινο και αειφόρο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης.
