Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Ο περί Προϋπολογισμού του 2015 Νόμος του 2014



(Αρ. Φακ. 23.01.055.215-2014)

Ομιλία Βουλευτή Γιώργου Περδίκη στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων

Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2014




Κυρίες και κύριοι,

Βουλή των Αντιπροσώπων καλείται να υπερψηφίσει τον δεύτερο, μετά την υπογραφή του Μνημονίου, προϋπολογισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Δεν θα είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Βουλή των Αντιπροσώπων θα κληθεί να ψηφίσει προϋπολογισμό που να αντικατοπτρίζει τη δεινή οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αξίζει να υπενθυμίσω ότι από το 2012 ο προϋπολογισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας, φέρει τα τραύματα της ύφεσης, της ισοπεδωτικής λιτότητας και του περιορισμού των κοινωνικών παροχών. Αν και περιορισμένα και μερικώς υιοθετημένα, τα μέτρα και οι ιδέες της Τρόικας άρχισαν να εφαρμόζονται από το καλοκαίρι του 2011.

Όμως είναι πλέον σχεδόν από όλους αποδεκτό ότι αυτή η μερική και αποσπασματική εφαρμογή αυτών των πολιτικών, επί των ημερών της προηγούμενης Κυβέρνησης, είχε μόνο αρνητικές συνέπειες, αφού παρά τις θυσίες τις οποίες υπέστησαν καταρχήν οι ευάλωτες ομάδες, η οικογένεια και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αργότερα και οι εργαζόμενοι, τελικά η χώρα δεν απέφυγε την οικονομική καταστροφή.

Αυτό συνέβηκε γιατί συνεχίζονταν ταυτόχρονα οι σπατάλες, η κακοδιοίκηση,  η κομματοκρατία, ο αλόγιστος κρατικός δανεισμός, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, οι πολυτέλειες, η ασυδοσία των τραπεζών και η παροχή εγγυήσεων στις τράπεζες με υποθήκευση της Κυπριακής οικονομίας με ευθύνη της τότε Κυβέρνησης και της Βουλής.

Όμως είναι πλέον γεγονός ότι η νομοθετική εξουσία έχει δεμένα τα χέρια της και πολύ μικρές αλλαγές μπορεί να επιφέρει στο τελικό νομοσχέδιο του προϋπολογισμού, λόγω της εκ των προτέρων έγκρισης του από την Τρόικα ελέω μνημονίου. Οι συζητήσεις στη Βουλή για τον προϋπολογισμό μοιάζουν πλέον άχαρες, άχρωμες και άοσμες αφού αποφασίζουν άλλοι πριν από εμάς  για εμάς. Είμαστε πλέον σε εποχές χρεοκρατίας. Ο λαός μας είναι υποτελής και η πατρίδα μας έχει πλέον μετατραπεί σε ένα οικονομικό προτεκτοράτο της Τρόικας και των διεθνών αγορών.

Ο προϋπολογισμός λοιπόν του 2015, με την έμφαση που συνεχίζεται να δίνεται στις τεράστιες περικοπές στις αναπτυξιακές δαπάνες του κράτους και τις αυξημένες φορολογίες, θα επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και θα μεγαλώσει την ήδη μεγάλη ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. 

Ως Οικολόγοι έχουμε την άποψη ότι πρέπει να απεγκλωβιστούμε από το κυνήγι των αριθμών και των δεικτών. Δεν συμφωνούμε με την άποψη ότι πρέπει πρώτα με αιματηρές θυσίες, να βελτιωθούν οι δείκτες της Κυπριακής οικονομίας, γεγονός που θα προσελκύσει στη συνέχεια επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας και ευημερία. Η θεωρεία αυτή – που φαίνεται να υιοθέτει και εφαρμόζει η Κυβέρνηση – εμπεριέχει έναν κίνδυνο. Είναι πιθανόν η μονόπλευρη λιτότητα και η ύφεση να προκαλέσουν μόνιμες αναπηρίες στην κοινωνική συνοχή, στην ποιότητα ζωής και στο φυσικό περιβάλλον στην πατρίδα μας. Στη φύση παρατηρούμε ότι στην καμένη γη δεν φυτρώνει πάντα χορτάρι, αλλά συχνά το έδαφος διαβρώνεται και επέρχεται η ερημοποίηση. Κατά την άποψή μας ο παρόν προϋπολογισμός συνεχίζει την πολιτική της καμένης γης χωρίς να δημιουργεί νησίδες ανάκαμψης και ανάπτυξης. Είναι ένας προϋπολογισμός που οδηγεί στην κοινωνική ερημοποίηση.

Η εικόνα που δίνεται από κυβερνητικής πλευράς είναι παραπλανητική. «Επιστροφή σε ισορροπίες και ομαλότητα, με προοπτική ανάπτυξης», μας είπαν είναι ο τίτλος αυτού του προϋπολογισμού. Προς επίρρωση και τεκμηρίωση της θέσης αυτής αραδιάζουν μια σειρά από δείκτες και αριθμούς, αξιολογήσεις των διεθνών οίκων, στατιστικές και νούμερα με βάση το στατιστικά αναθεωρημένο ΑΕΠ από τη Eurostat.

Θα μπορούσε κανείς με ευκολία να αντιτάξει την πραγματικότητα της ζωής για να διαψεύσει αμέσως την ευημερία των αριθμών.

Διότι – κυρίες και κύριοι – οι αριθμοί μπορεί να ευημερούν αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν.

Πού είδατε την «ισορροπία και ομαλότητα» κύριοι κυβερνώντες; Στα κοινωνικά παντοπωλεία και τα συσσίτια; Στα παιδιά που κρύβουν την ντροπή τους στα δάκρυα, για ένα ξερό ψωμί με μισή φέτα χαμ και τυρί; Στις οικογένειες που περιμένουν – μήνες τώρα – το ΕΕΕ και παίρνουν μόνο αναδρομικές υποσχέσεις (Δεν μας είπαν όμως οι κ. Κυβερνώντες: Πώς θα πληρώσουν αυτοί οι άνθρωποι το ενοίκιο, την ΑΗΚ, τον μπακάλη;  Πώς θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα αυτές οι οικογένειες κύριοι; Αναδρομικά;).

Πού είναι η «ισορροπία και ομαλότητα»; Στο σταθερά πλέον πανύψηλο ρεκόρ ανεργίας; Στους νέους που δεν επιστρέφουν στην Κύπρο μετά τις σπουδές τους και στους εργαζόμενους που μεταναστεύουν ακατάπαυστα; Στους εργαζόμενους στους ημικρατικούς οργανισμούς και στις Κυπριακές αερογραμμές ή τους εποχιακούς ωρομίσθιους που δεν ξέρουν αν θα είναι και του χρόνου εργαζόμενοι; Στους μικροεπιχειρηματίες και τους βιοτέχνες που βλέπουν κλειστές τις δουλειές τους και τα μαγαζιά τους κλειστά και καταχρεωμένα;  

Πού βλέπουν την ισορροπία και ομαλότητα οι κυβερνώντες; Στους ανθρώπους που πεθαίνουν στο δρόμο από το ένα νοσοκομείο στο άλλο ή που ταλαιπωρούνται στις ουρές των βαρυφορτωμένων δημόσιων νοσοκομείων ή αγωνιούν για τις ελλείψεις στα φάρμακα; Στους καρκινοπαθείς που ζουν την υποβάθμιση των ογκολογικών τμημάτων των δημόσιων νοσοκομείων; ‘Η στους ανθρώπους  που στην απελπισία τους βάζουν κάποια σκοτεινή ώρα, τέρμα στην «ομαλή και ισορροπημένη» (κατά εσάς)  ζωή τους;

Δεν περιγράφω άλλο τον «ισορροπημένο και ομαλό» κόσμο της σημερινής Κύπρου, τον κόσμο της μνημονειακής υποτέλειας. Είναι τόσα πολλά που θέλω να σας πω αλλά ο χρόνος σας είναι λίγος και η προσοχή σας περιορισμένη. Κινδυνεύω να παραλείψω σίγουρα κάτι σημαντικό. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι δεν με ακούτε. Δεν ακούτε και δεν κατανοείτε τον πόνο, τη δυστυχία και την δυσκολία χιλιάδων ανθρώπων εκεί έξω. Εσείς με ευκολία θα απαντήσετε σε λίγο στην εξασθενημένη σας συνείδηση – από αυτό εδώ το βήμα – ότι αυτά είναι «συνθήματα και υπερβολές» (απόσπασμα ομιλίας του Υπ. Οικονομικών στην παρουσίαση του προϋπολογισμού) και θα πάτε ήσυχοι να κοιμηθείτε απόψε. Χορτάτοι, χορτασμένοι και ικανοποιημένοι από την «ισορροπία και την ομαλότητα» σας.  

Λυπούμαι που σας χαλάω την πλαστή εικόνα των αριθμών με αναφορές στην πραγματικότητα. Θα προσθέσω μόνο τούτο: οι αριθμοί σας είναι πειραγμένοι. Το ξέρετε άλλωστε και εσείς, όσο κι αν το κρύβετε πίσω από ευφυείς εκφράσεις. Με τη «στατιστική διόρθωση του μεγέθους του ΑΕΠ» (Υπουργός Οικονομικών) ή άλλως, με την «ανοδική αναθεώρηση του ΑΕΠ» (ΔΗΣΥ), αποκρύβεται στην ουσία η συρρίκνωση της Κυπριακής οικονομίας, η ύφεση και οι βαριές της επιπτώσεις όπως επίσης και η κατάπτωση του βιοτικού επιπέδου  των Κυπρίων. Αξίζει μόνο να αναφερθεί ότι το ΑΕΠ της Κύπρου έφτασε στο ανώτερο του σημείο το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στα 18 δις ευρώ για να κατρακυλήσει μέσα σε δύο χρόνια στα 15 δις ευρώ το τελευταίο εξάμηνο του 2014. Με την ταχυδακτυλουργική προσθήκη από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία ενός επιπλέον 1.6 δις στο ΑΕΠ της Κύπρου σε μια νύκτα άλλαξαν οι δείκτες προς το θετικότερο. Καλοδεχούμενη εξέλιξη αλλά παρακαλώ ας μην χρησιμοποιείται για τη δημιουργία πλαστών εικόνων περί της κυπριακής οικονομίας. Έχουμε πάθει από τις πλαστές εικόνες και τον εφησυχασμό. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «αλώβητο των κυπριακών τραπεζών» της προηγούμενης Κυβέρνησης;

Μας λένε ότι είμαστε αρνητικοί και δεν έχουμε πρόταση. Μας λένε ότι όλα αυτά είναι οι συνέπειες του μνημονίου που ήταν μία αναγκαστική επιλογή στο σημείο που μας έφερε η αλόγιστη διαχείριση της οικονομίας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους αχόρταγους τραπεζίτες.

Καλά, πως μπορείτε όμως να απαντήσετε κύριοι κυβερνώντες στα εξής ερωτήματα:

  • Γιατί ακόμα υπάρχουν παχουλοί μισθοί, πλουσιοπάροχα επιδόματα φιλοξενίας, παραστάσεως και τηλεφώνων για τους υψηλόβαθμους του δημοσίου τομέα, είτε πρόκειται για αξιωματούχους, είτε για πολιτικούς; Θα υιοθετήσετε άραγε τις τροπολογίες των Οικολόγων που και φέτος, όπως κάθε χρόνο, επιχειρούν να περιορίσουν αυτήν την προκλητική σπατάλη; Γιατί δεν υιοθετείται η πρόταση νόμου των Οικολόγων για ανώτερο όριο αμοιβής στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;


  • Γιατί επιτρέπεται η εκτεταμένη φοροδιαφυγή; Γιατί υπάρχουν ακόμα φορολογικοί πρίγκιπες και πριγκιπόπουλα; Γιατί δεν ανοίγουν οι λογαριασμοί στην Ελβετία και τους άλλους τραπεζικούς παραδείσους; Γιατί δεν ζητούμε την Κυπριακή λίστα Λανγκάρτ; Γιατί δεν γίνεται δίκαιη φορολόγηση της ακίνητης ιδιοκτησίας; Γιατί δεν υιοθετείται η πρόταση των Οικολόγων για φορολόγηση του υπερπλούτου; Οι αρμόδιες υπηρεσίες προσπαθούν – λένε – υπό αντίξοες συνθήκες. Στήνουν δίχτυα για να πιάσουν τους μικροπαραβάτες! Στη δική μας αντίληψη  όλα αυτά μοιάζουν σαν τα ξόβεργα που πιάνουν τα μικρά πουλάκια αφήνοντας ελεύθερους τους γύπες και τα όρνεα.


  • Γιατί δεν προχωρούν νομοθεσίες που στηρίζουν τους πολίτες και προστατεύουν τα δικαιώματα τους, όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, η στοχευμένη απομείωση των δανείων και η μείωση των επιτοκίων; Γιατί δεν εφαρμόστηκε μαζί με τον νέο νόμο για τις εκποιήσεις ένα αποτελεσματικό δίκτυ προστασίας για τους μικροφειλέτες; Γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ και ακόμα καθυστερεί η εισαγωγή ενός δίκαιου και λειτουργικού πλαισίου αφερεγγυότητας; Γιατί δεν προστατεύεται η μικρή επιχείρηση από τις αδηφάγες τράπεζες;


  • Γιατί δεν δίνεται μια δίκαιη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα χιλιάδες θύματα του σκανδάλου των αξιογράφων, οι χιλιάδες γυναίκες που παγιδεύτηκαν στα χρέη των πρώην συζύγων τους, οι κουρεμένοι καταθέτες και οι διαγραμμένοι μέτοχοι των τραπεζών οι οποίες «διασώθηκαν» εις βάρος των Κυπρίων;


Απαντήστε ικανοποιητικά  κύριοι κυβερνώντες σε αυτά τα ερωτήματα και εμείς ως Οικολόγοι – πέραν κομματικών και ιδεολογικών παρωπίδων – ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΣΤΕ ότι θα στηρίξουμε τον προϋπολογισμό σας και τους εν γένει οικονομικούς σχεδιασμούς σας.

Αλλά φευ. Σε αυτά και σε άλλα πολλά παρόμοια ερωτήματα νομίζω ότι δεν θα μπορέσετε να δώσετε ικανοποιητικές απαντήσεις, Κυβέρνηση και Βουλή, στο τέλος αυτής της διήμερης συζήτησης του προϋπολογισμού. Έτσι κι αυτή τη χρονιά θα σταλεί ένα μήνυμα απογοήτευσης στους πολίτες που μας παρακολουθούν, αναμένοντας λύσεις στα προβλήματα τους. Μου φαίνεται ότι χάνεται οριστικά το παιγνίδι της εμπιστοσύνης και του σεβασμού.

Ουσιώδης βέβαια προϋπόθεση για την ανάκαμψη του αυτοσεβασμού και της εμπιστοσύνης του λαού μας, είναι η απόδοση δικαιοσύνης και η επίρριψη των ευθυνών σε όλους τους υπεύθυνους της τραγωδίας.

Δυστυχώς η πολιτεία – και περιλαμβάνω και τη Βουλή στον όρο αυτό – μέχρι σήμερα απέτυχε να πείσει ότι επιδιώκει με συνέπεια, συνέχεια και αποφασιστικότητα, την απόδοση ευθυνών και την επικράτηση της δικαιοσύνης. Σε αυτό το σημείο είμαι υποχρεωμένος να καταγγείλω την καθυστέρηση που παρατηρείται στην προώθηση των ποινικών υποθέσεων που αφορούν το μεγάλο σκάνδαλο της οικονομίας. Στη δική μου αντίληψη «δικαιοσύνη που αργεί, δεν είναι δικαιοσύνη». Και βέβαια πρέπει να πω ότι για μένα Δικαιοσύνη δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση μια απλή ολιγόμηνη καταδίκη αλλά πρέπει να επεκταθεί επιτέλους σε δέσμευση περιουσιών και αναγκαστική επιστροφή των κλεμμένων από τις απάτες, τη διαπλοκή και τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Σ’ αυτήν την κατάσταση – ας μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας – κύρια ευθύνη φέρει το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Οι πολίτες πιστεύουν ότι το πολιτικό σύστημα – οι πολιτικοί και τα κόμματα – συνδέονται άρρηκτα με το οικονομικό κατεστημένο που – εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων – αποδείχθηκε ότι αποτελείται από μια συμμορία από λαμόγια, απατεώνες, κερδοσκόπους και τυχοδιώκτες.

Η δυστοκία των κομμάτων να αποδεχτούν τη διαφάνεια στη διακίνηση του πολιτικού χρήματος, προκαλεί. Αποφεύγουν να υιοθετήσουν και με το παραπάνω τις συστάσεις της επιτροπής GRECO για τη διαφάνεια και τη διαπλοκή. Κουκουλώνουν υποθέσεις, όπως την πολύκροτη περίπτωση της εταιρείας FOCUS. Στήνουν τείχη αδιαφάνειας και καλύπτουν υπό κομματικό μανδύα κομματικά στελέχη που θεωρούνται ύποπτοι για σκάνδαλα και διαπλοκή.

Αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα, αν θέλουμε οι πολίτες να εμπιστευτούν την πολιτική και τη Δημοκρατία πρέπει το συντομότερο να αλλάξουν συμπεριφορά τα κόμματα και οι πολιτικοί. 

Κυρίες και κύριοι,

Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να καταθέσω τις έντονες ανησυχίες μας για την κατάσταση στα θέματα περιβάλλοντος, οικολογίας και πράσινης ανάπτυξης. 

Δυστυχώς εξακολουθούν οι κυβερνώντες να μιλούν για προσέλκυση ξένων επενδύσεων και καταθέσεων, για πωλήσεις ακινήτων, αδειοδότηση καζίνων, γηπέδων γκολφ και μαρίνων και για ξεπούλημα ημικρατικών οργανισμών που θα τονώσουν τάχα την ανταγωνιστικότητα, χωρίς να προσπαθεί κανείς να βρει λύση για πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας μας που να συνοδεύεται από την αναγκαία αλλαγή αναπτυξιακής κατεύθυνσης.

Εμείς ως Οικολόγοι πιστεύουμε ότι η μεγάλη μας ανάγκη δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε καταστάσεις παράδοσης σε κερδοσκόπους και γυρολόγους επενδυτές. Πρέπει να αναπτύξουμε αντιστάσεις και άμυνες απέναντι στους σπεκουλαδόρους και τους κακόβουλους «χρηματοδότες». Η εμπειρία διδάσκει ότι σε περιπτώσεις σαν τη δική μας, προσελκύονται διάφοροι εκμεταλλευτές και αετονύχηδες, οι οποίοι νομίζουν ότι οι δυσκολίες ενός λαού, είναι για τους ίδιους ευκαιρία για εύκολο και άνομο κέρδος.

Με πολλή λύπη στην αρχή (μετά ομολογώ η λύπη μετατράπηκε σε οργή) άκουσα φίλο βουλευτή από το κυβερνών κόμμα να λέει πρόσφατα σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ότι τάχα τέθηκαν εμπόδια σε ξένη επένδυση εταιρείας που παρέχει υποστηρικτικές υπηρεσίες στις πλατφόρμες υδρογονανθράκων στη βιομηχανική περιοχή Αραδίππου. «Αντί να τρίζει η άμαξα, τρίζει ο αμαξηλάτης» δηλαδή. Η αυθαίρετη και έξω από κάθε νομοθεσία ανέγερση ενός τεράστιου υποστατικού στο οποίο θα διαχειρίζονται χημικές, τοξικές, εκρηκτικές και ραδιενεργές ουσίες χωρίς να γίνει μελέτη επικινδυνότητας και μελέτη επιπτώσεων στο περιβάλλον, πρέπει να νομιμοποιηθεί στο όνομα της «ανάπτυξης» και της προέλκυσης επενδύσεων; Όσοι αντιστάθηκαν στην παρανομία – σε αυτή όπως και σε άλλες περιπτώσεις π.χ. στο λιμάνι της Λάρνακας – πρέπει να νιώθουμε ίσως και ενοχές;

Μα τους χίλιους κροκόδειλους. Εμείς σας καλούμε να ψάξετε ποιοι παίρνουν τις μίζες για να παρακάμψουν τους νόμους, ποιοι είναι αυτοί που ακυρώνουν το πράσινο στους διαχωρισμούς οικοπέδων, ποιοι καταπατούν τις περιοχές προστασίας της φύσης για το ιδιωτικό κέρδος και να παύσετε να θεωρείτε την προστασία του περιβάλλοντος και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του πολίτη ως «τροχοπέδη της ανάπτυξης».

Εμείς, ως Οικολόγοι ανησυχούμε, γιατί συχνά είναι το περιβάλλον και τα δικαιώματα των πολιτών που θυσιάζονται στο βωμό της γρήγορης κι αλόγιστης ανάπτυξης. Ζητούμε να διασφαλιστεί ότι οι διαδικασίες των περιβαλλοντικών μελετών, οι Ευρωπαϊκές περιοχές προστασίας της Φύσης (Natura 2000) και οι εν γένει περιβαλλοντικές νομοθεσίες δεν θα θυσιαστούν χάριν των επενδύσεων και των αναπτυξιακών φαντασμάτων. Ταυτόχρονα, ζητούμε να διασφαλιστεί ότι παράγοντες όπως η διαφάνεια, η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, η ασφάλεια και η υγεία, δεν θα παραγκωνιστούν για να προσελκύσουμε – τάχα – επενδύσεις και ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Διαδικασίες όπως η δημόσια ακρόαση και η δημόσια διαβούλευση έχουν κατοχυρωθεί μέσω του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και δεν πρέπει να υποβαθμιστούν.

Υπάρχουν βέβαια διαδικασίες που μπορούν να γίνουν λιγότερο χρονοβόρες, υπάρχουν προθεσμίες που πρέπει να συμπτυχθούν, υπάρχουν κυβερνητικά τμήματα που πρέπει να μάθουν να εργάζονται στη βάση χρονοδιαγραμμάτων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε την κατάργηση των αρχών της διαφάνειας και της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών και της φύσης.

Ανάπτυξη που γίνεται καταπατώντας αυτές τις αρχές, δεν είναι βιώσιμη και αειφόρος. Τελικά θα μας φέρει στον ίδιο παρονομαστή και θα μας οδηγήσει στα ίδια αδιέξοδα.

Μια Κινέζικη παροιμία λέει: «Όταν ακολουθείς τον ίδιο δρόμο, δεν μπορείς να οδηγηθείς πουθενά αλλού, παρά στον ίδιο ακριβώς προορισμό», δηλαδή – στην περίπτωση μας – στην οικονομική κατάρρευση.

Κυρίες και κύριοι,

Συνηθίζεται οι ομιλητές κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού να τοποθετούνται και επί των εξελίξεων του μείζονος πολιτικού θέματος που απασχολεί το λαό μας, δηλαδή του Κυπριακού προβλήματος. Δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω πλήρως αυτή τη συνήθεια. Όταν κατά καιρούς τολμούσα να ρωτήσω μου έλεγαν ότι «μια ανθηρή οικονομία είναι ισχυρό όπλο στη διεκδίκηση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού». Προφανώς ισχύει και το αντίθετο. Είναι ολοφάνερο ότι διαρκούσης της οικονομικής κατάπτωσης της χώρας, η διεκδίκηση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού γίνεται δυσκολότερη.

Ως εκ τούτου είχαμε υποδείξει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι το εγχείρημα της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων υπό συνθήκες μνημονίου και χρεοκρατίας εμπεριέχει κινδύνους. Αναμενόταν (και έτσι έγινε) ότι οι Τούρκοι θα παρουσίαζαν σκληρότερες θέσεις στο Κυπριακό! Ξέρουμε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η ομάδα του επέδειξε μεγάλη ευελιξία στην προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας σε ένα κοινό ανακοινωθέν. Η Τουρκική αδιαλλαξία οδήγησε την προσπάθεια αυτή σε μια πορεία γεμάτη υποχωρήσεις. Φτάσαμε μέσα από το κοινό ανακοινωθέν του Φεβρουαρίου να αμφισβητούνται τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και οι συμφωνίες ψηλού επιπέδου, τα οποία – για να πούμε την αλήθεια – αποτελούν οδυνηρή υποχώρηση των Ελληνοκύπριων και απέχουν από το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της δικαιοσύνης.

Σχεδόν όλες οι προσπάθειες του Προέδρου Αναστασιάδη έχουν προσκρούσει στην Τουρκική αδιαλλαξία και επιμονή, η  οποία τροφοδοτείται, από την οικονομική αδυναμία και την εξάρτηση της Κύπρου από την Τρόικα και από την ακόρεστη δίψα της Τουρκίας να ελέγξει την πλούσια σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, Κυπριακή ΑΟΖ.

Οι Τουρκικές προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ έδωσαν ένα τέλος στις φρούδες προσδοκίες για τον «καλό» Ερντογάν. Απέναντι στο πειρατικό Μπαρμπαρός η Κύπρος έπρεπε να προτάξει ένα δυναμικό και συνεκτικό σχέδιο αντιδράσεων. Δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο πέραν της ορθής απόφασης του Προέδρου Αναστασιάδη να αποχωρήσει από το τραπέζι των ατέρμονων συνομιλιών.

Είναι καιρός ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και το Εθνικό Συμβούλιο να δουν κατάματα την αλήθεια και να σταματήσουν να προσπαθούν να διακοσμήσουν το τέρας της Τουρκικής βουλιμίας, επιθετικότητας και αδιαλλαξίας. Αντί να προσπαθούν με διπλωματικούς ελιγμούς και συνεχείς υποχωρήσεις να συναντήσουν τις ολοένα και πιο επιθετικές θέσεις των Τούρκων, καλύτερα είναι να ασχοληθούν σοβαρά με την ουσία που είναι η αλλαγή των γεωπολιτικών δεδομένων και των συσχετισμών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Κυρίες και κύριοι,

Θέλαμε η Κυβέρνηση μέσα από τον προϋπολογισμό να δώσει ελπίδα και αειφόρο κατεύθυνση. Να επενδύσει στην πραγματική μπρος τα εμπρός επανεκκίνηση της οικονομίας μας, που να βασίζεται ισόρροπα στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, δηλαδή τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τη βιοτεχνία, την παραγωγή ενέργειας κ.ο.κ. και όχι μόνο στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών και των τραπεζών. Με τους προϋπολογισμούς που έχουμε μπροστά μας δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επιδιώκεται η επαναδημιουργία μιας οικονομίας βασισμένης ανισομερώς στις υπηρεσίες, δηλαδή μιας οικονομίας που θα είναι για πάντα εξαρτημένη από εξωγενείς παράγοντες.

Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Κυπριακή οικονομία και το Κυπριακό κράτος αυτήν την χρονική περίοδο.  Όμως άλλο πράγμα είναι η οικονομική περισυλλογή και άλλο η μονόπλευρη και ισοπεδωτική λιτότητα.  Άλλο πράγμα είναι το κούρεμα και άλλο ο αποκεφαλισμός.  Δυστυχώς, ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η Κυβέρνηση είναι προϋπολογισμός ύφεσης, που αντικατοπτρίζει την έλλειψη μιας αποτελεσματικής στρατηγικής και ενός ρεαλιστικού οράματος εξόδου από την κρίση.  Ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει μέτρα κοινωνικής οπισθοδρόμησης, αναπτυξιακής υποβάθμισης και εργασιακής υποχώρησης.  Δεν υπάρχει καμία πρόνοια στον προϋπολογισμό που να δίνει την ελπίδα, ή έστω την ένδειξη, ότι θα προκύψει κάποιας μορφής δυναμική που θα αλλάξει ριζικά το υφιστάμενο οικονομικό και αναπτυξιακό μοντέλο, που μας έφερε σε αυτό το σημείο ευθύς εξαρχής.

Εμείς ως Οικολόγοι θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την ανάγκη προώθησης ομοιόμορφης ανάπτυξης και προστασίας του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της οικονομίας, σε σχέση με τον τριτογενή  τομέα μέσω της εφαρμογής νέων οικολογικών και πράσινων πολιτικών, βασισμένων στις νέες τεχνολογίες, στην πληροφορική και την καινοτομία.  Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η οικονομία μας και έπρεπε να αντικατοπτρίζεται στον προϋπολογισμό του 2015, είναι μια de profundis – δηλαδή εκ βάθρων – αλλαγή, που να αντικαταστήσει το κερδοσκοπικό και ανθρωποφάγο σύστημα της αλόγιστης και χωρίς όρια ανάπτυξης, το οποίο μέλλει να οδηγεί πάντα τον τόπο σε κρίσεις ύφεσης, σαν αυτή που ζούμε σήμερα. Δεν χρειαζόμαστε απλά μία επανάληψη του «οικονομικού θαύματος» που ήταν στην πραγματικότητα μια φούσκα που ξεφούσκωσε ξαφνικά σκορπίζοντας τον τρόμο και την καταστροφή. Χρειαζόμαστε ένα πενταετές στρατηγικό πλάνο κοινωνικής πολιτικής που να θέτει τις απαιτούμενες προοπτικές επίλυσης των προβλημάτων και καλύτερης διαβίωσης των πολιτών, ιδιαίτερα αυτών που έχουν ανάγκη στήριξης. Έχουμε την άποψη ότι, μέσα από μια ορθή κοινωνική στρατηγική, υπάρχει και η δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης, γιατί εμείς οι Οικολόγοι θεωρούμε την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, συγκοινωνούντα δοχεία. Χρειαζόμαστε ένα νέο πράσινο και αειφόρο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που θα θέτει τις ανθρώπινες αξίες πάνω από τα τραπεζικά  κέρδη, την κοινωνική συνοχή πάνω από την ευημερία των δεικτών και των αριθμών και το μέλλον πάνω από το παρελθόν. Θα μας πείτε ρομαντικούς. Θα σας απαντήσουμε: Έχουμε ζήσει τον ρεαλισμό σας, σας ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε άλλο.