Ομιλία στην Ολομέλεια 17 Μαΐου 2012

«Η ανάγκη εφαρμογής ενός αποτελεσματικού στρατηγικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της φτώχιας»

Θέμα εγγραφέν με εισήγηση του βουλευτή κ. Γιώργου Περδίκη

(Αρ. Φακέλου 23.05.045.007-2012)

Στις μέρες μας εντείνονται οι αλλεπάλληλες κρίσεις –επισιτιστική, ενεργειακή, χρηματοπιστωτική- ενώ παράλληλα εξελίσσεται και η περιβαλλοντική κρίση. Σύμφωνα με το ψήφισμα 2011/2052 του ευρωκοινοβουλίου (15 Νοεμβρίου 2011), περίπου 116 εκατομμύρια άτομα, ένα ποσοστό 11% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απειλείται από τη φτώχεια και 42 εκατομμύρια (8%) ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας και συναντούν σοβαρά εμπόδια σε σχέση με την πρόσβαση στην απασχόληση, στην εκπαίδευση, στη στέγαση και στις κοινωνικές και χρηματοδοτικές υπηρεσίες. 

Εκτιμάται ότι εάν η οικονομική κρίση συνεχισθεί, θα δημιουργήσει περαιτέρω κοινωνική ανισότητα. Οι φτωχοί θα γίνονται φτωχότεροι, η υγεία τους θα χειροτερεύει και θα πληθαίνουν οι ψυχικές διαταραχές, ενώ θα παρατηρείται αύξηση στην αντικοινωνική συμπεριφορά και έξαρση της βίας μέσα στην οικογένεια αλλά και στην κοινωνία (π.χ. χουλιγκανισμό). Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τα κράτη-μέλη της Ένωσης δεσμεύτηκαν όπως προωθήσουν πολιτικές που να ενισχύουν τις καθορισθείσες θεματικές προτεραιότητες.

Η Κύπρος είχε δεσμευθεί, στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής Κοινωνικής Ενσωμάτωσης για την περίοδο 2008-2010, ότι θα καταπολεμούσε τη φτώχια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και θα διασφάλιζε τη δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε υλικούς και άυλους πόρους, σε δικαιώματα και υπηρεσίες. 

Η καταπολέμηση της φτώχειας αποτελεί και πυλώνα της στρατηγικής "Ευρώπη 20/20". Σύμφωνα με τη στρατηγική αυτή, θα πρέπει να μειωθεί κατά τουλάχιστον 20 εκατομμύρια έως το 2020 ο αριθμός των ατόμων που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας (4% του πληθυσμού).  Η Κύπρος έχει δεσμευτεί να μειώσει κατά 27.000 τα άτομα που κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό ή βρίσκονται στα πρόθυρα της φτώχιας μέχρι και το 2020. Επίσης, έχει δεσμευτεί ότι θα κρατήσει τα επίπεδα απασχόλησης στο 75-77% του συνολικού πληθυσμού μεταξύ των ηλικιών 20-64. Το 2010 η Κύπρος σημείωνε επίπεδα απασχόλησης που μόλις και άγγιζαν τους στόχους για επίπεδα απασχόλησης της Ε.Ε. (75,4%). Αντίθετα είδαμε την ανεργία να αυξάνεται κατακόρυφα το τελευταίο τρίμηνο. Η Κύπρος, από την 3^η καλύτερη θέση που κατείχε ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ έπεσε στην 16^η θέση, αφού το ποσοστό των εγγεγραμμένων ανέργων της ανέβηκε στο 10,5% τον Μάρτιο του 2012, από το 6,8% του αντίστοιχου μήνα του 2011. Ιδιαίτερα ανησυχητικό αποτελεί το γεγονός ότι η ανεργία ανάμεσα στους νέους κάτω των 25 ετών έχει φτάσει το 28,8%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό τον περσινό Μάρτιο ήταν 18,8%. 

Στην Κύπρο, με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, περίπου 16,2% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας το 2009. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του πληθυσμού ήταν άνω των 65 ετών συνταξιούχοι (48,6%). Ποσοστό 12% των παιδιών του νησιού ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 2010 έχουμε αύξηση μιας ολόκληρης ποσοστιαίας μονάδας στο ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας (17%), και 2,5 ποσοστιαίων μονάδων στα παιδιά (14,6%). Αντιστοίχως στην Ε.Ε. ο μέσος όρος είναι 16,4% σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού και 20,6% για τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανάμεσα δε στους συνταξιούχους, ποσοστό 45,2% στην Κύπρο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό συνολικά στην Ε.Ε. είναι μόλις 15,9%

Δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί κανείς τι θα καταδείξουν τα στατιστικά στοιχεία για το 2011 και 2012, δεδομένης της κατακόρυφης αύξησης του ποσοστού ανεργίας και της μείωσης της δυνατότητας κρατικών επενδύσεων/επιχορηγήσεων/επιδομάτων λόγο της δεινής κατάστασης των δημοσίων ταμείων. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία για το 2007, πριν δηλαδή την ανάληψη των καθηκόντων της παρούσας κυβέρνησης, μόλις 15,5% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Σημειώνεται ότι στην Ε.Ε. ο μέσος όρος ποσοστού πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει μειωθεί οριακά από το 2007 μέχρι το 2010.   

Αν και είναι ηλίου φαεινότερο ότι η οικονομική κρίση έχει κτυπήσει τα νοικοκυριά της Κύπρου απ’ άκρη σε άκρη του νησιού, φαίνεται ότι η –κατά τα άλλα φιλολαϊκή- κυβέρνηση μας κωλυσιεργεί στην λήψη ουσιαστικών μέτρων για απάμβλυνση του φαινομένου της φτώχειας. Λέγεται συχνά ότι η λήψη μέτρων από την κυπριακή κυβέρνηση για αντιμετώπιση της κρίσεως έγινε κατά τρόπο που δεν επηρέασε το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων και τα εργασιακά δικαιώματα. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΑ. Μάλιστα συνάγεται από τους αριθμούς η Ευρωπαϊκή Ένωση της Ελλάδας και Ιταλίας, της Ισπανίας κ.ο.κ. κατάφερε ανά μέσο όρο να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας.

Σύμφωνα με την αίτηση που καλούνται οι συνταξιούχοι να συμπληρώσουν για να δικαιούνται επίδομα λόγω χαμηλών εισοδημάτων, το όριο καθορίζεται στα €858 το μήνα για νοικοκυριά του ενός ατόμου και €1286 το μήνα για οικογένειες των 2 ατόμων. Ρωτώ λοιπόν, είναι αυτό το μόνο κριτήριο για τον ορισμό της φτώχιας; Δεν θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράμετροι; Ένα σύγχρονο νοικοκυριό με χρέη ή ενοίκια, ακόμη και αν αποτελείται από 1 ή 2 άτομα, δεν μπορεί να τα βγάζει πέρα αξιοπρεπώς με τέτοια χαμηλά εισοδήματα. Η κατακόρυφη αύξηση του κόστους χρήσης ενέργειας (εν μέρει λόγω του εγκληματικού γεγονότος στην ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί τον περασμένο Ιούλιο) οδήγησε επαγωγικά και σε αύξηση των τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης. Έτσι εκσφενδονίζεται στα ύψη το ελάχιστο εισόδημα που χρειάζεται ένα νοικοκυριό. 

Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να θεωρήσουμε πλέον δεδομένο ότι στην Κύπρο της ευμάρειας και της προόδου υπάρχει σημαντική μερίδα του πληθυσμού του νησιού που ζουν στην ανέχεια και την φτώχεια. Η πιο μεγάλη μερίδα των φτωχών μας μέχρι τώρα ήταν ηλικιωμένοι που ζούσαν μόνοι ή σε μονογονεϊκές οικογένειες με τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί. Σημειώνω ότι περίπου 1200 μονογονεϊκές οικογένειες ήδη λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα. Η οικονομική κρίση όμως θέτει σε κίνδυνο και πολλές άλλες ομάδες του πληθυσμού, και, έστω και αν δεν θεωρούνται τυπικά «φτωχοί» με βάση τον ορισμό της κυβέρνησής, έχουν επηρεαστεί δυσμενώς από το γενικότερο οικονομικό κλίμα. Οι λήπτες δημοσίου βοηθήματος, οι άνεργοι νέοι, οι άνεργες γυναίκες και το αδρανές γυναικείο δυναμικό, οι νέοι που αποχωρούν πρόωρα από το σχολείο, τα άτομα με αναπηρίες, όλες αυτές οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού μας, βρίσκονται σήμερα σε ακόμη δυσχερέστερη κατάσταση. 

Η κυβέρνηση όμως εξακολουθεί να πλανάται «πλάνην οικτράν», αφού δεν λαμβάνει υπόψη της τα σημεία των καιρών. Όταν μέσω κοινοβουλευτικής ερώτησης ζήτησα να μάθω ποια μέτρα σκόπευε να λάβει για να βοηθήσει πρακτικά τους άπορους πολίτες της Κύπρου και ποιο ποσό εξασφάλισε από το πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας υπέρ των απόρων πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εκπονήθηκε τον Φεβρουάριο του 2012, συνολικού ύψους μισού δισεκατομμυρίου, απογοητεύτηκα όταν πληροφορήθηκα ότι η κυβέρνησή μας δεν θεώρησε ότι χρειαζόταν να εφαρμόσει πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας για τους Κύπριους άπορους. Προέβαλε ισχυρισμούς ότι τάχα «λόγω διαφόρων δυσκολιών, όπως η μη ύπαρξη αποθεμάτων στην Κύπρο, καθίσταται, τόσο το λειτουργικό όσο και το διοικητικό κόστος εφαρμογής, πολύ υψηλό». Δηλαδή είχαμε την ευκαιρία να εξασφαλίσουμε ένα ποσοστό από τα 500 εκατομμύρια που διέθεσε η Ε.Ε. στη διάθεση των κρατών-μελών της για να παρέχουν επισιτιστική βοήθεια σε απόρους, και η κυβέρνησή μας αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αντέξει το διοικητικό κόστος διαχείρισης του! Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει εξηγήσεις στην Βουλή των Αντιπροσώπων και στον κυπριακό λαό γιατί απέφυγε να διεκδικήσει ορισμένα εκατομμύρια ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για εφαρμογή επισιτιστικών προγραμμάτων για τις ευάλωτες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού της Κύπρου. 

Κατά την άποψη μας, πρόθεση και στόχος της πολιτείας πρέπει να είναι η πράσινη ανάπτυξη να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη για την αντιμετώπιση των κρίσιμων οικονομικών ζητημάτων, τη μείωση της ανεργίας και την ενίσχυση της γυναικείας απασχόλησης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει ήδη συμφωνήσει σε 10 κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομική και κοινωνική πολιτική των κρατών μελών.  Μεταξύ αυτών, η κατευθυντήρια γραμμή αρ.10 είναι ιδιαιτέρως σημαντική, καθώς υπογραμμίζει την ανάγκη ισχυρότερης κοινωνικής προστασίας όσον αφορά στην απασχόληση, ενώ αναφέρεται και στα ζητήματα της υγείας και των συντάξεων.  

Δεν είναι τυχαίο που η Στρατηγική 20/20 για την ανάπτυξη και την απασχόληση συνδέει τις πολιτικές για αντιμετώπιση της φτώχειας και μείωσης της ανεργίας με την αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ κάθε κράτους μέλους που δαπανάται για την ‘Ερευνα και την Ανάπτυξη, την μείωση του ποσοστού πρόωρης εγκατάλειψης της σχολικής εκπαίδευσης, την αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού που κατέχει τίτλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μείωση της κατανάλωσης ενέργειας με παράλληλη αύξηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η προσωπική ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού κάθε χώρας αλλά και η διασφάλιση φτηνών και βιώσιμων πηγών ενέργειας εξασφαλίζει την βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και του υψηλού βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Οι όποιες πολιτικές θα προωθηθούν για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης πρέπει να εξασφαλίζουν την ταυτόχρονη προώθηση και αυτών των στόχων, ειδάλλως τα όποια μέτρα θα υποσκάπτουν την ανάπτυξη και την καινοτομία, τις μοναδικές ελπίδες για οικονομική ανάκαμψη. 

Η Πράσινη επιχειρηματικότητα είναι μια δυναμική διέξοδος η οποία εμπεριέχει τις προϋποθέσεις για νέους προσανατολισμούς, με αυτοαπασχόληση ή συνεταιρισμούς, με ρόλο στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα ανώτατα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα, με έμφαση:

• στην ενίσχυση των υπηρεσιών, της τεχνολογίας σε διαφορετικούς τομείς (πρωτογενής, δευτερογενής, τριτογενής κ.α.) και σε διαφορετικά επίπεδα διακυβέρνησης (τοπικό, εθνικό, παγκόσμιο)
• στον ήπιο, εναλλακτικό τουρισμό, με ανάδειξη των  φυσικών και πολιτισμικών  ιδιαιτεροτήτων των περιοχών
• στην υποστήριξη ευρείας χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ώστε να αποδεσμευτούμε από τις ρυπογόνες πηγές ενέργειας και τους ψηλούς λογαριασμούς για ηλεκτρισμό
• στην ενίσχυση της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας με πρότυπες και καινοτόμες πρακτικές
• στην ανάπτυξη αξιόπιστου συστήματος δημοσίων συγκοινωνιών

Η επίτευξη των παραπάνω απαιτεί σχεδιασμό και όραμα. Απαιτεί αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του, σεβασμό στους φυσικούς πόρους, ευθύνη και ανιδιοτέλεια.

Βήματα γίνονται αλλά δυστυχώς με ρυθμό χελώνας. Για να υιοθετηθεί  μια νέα αναπτυξιακή πολιτική με οδηγό την πράσινη ανάπτυξη και αποδέκτη την κοινωνία, χρειάζεται κυρίως τόλμη για αποδοχή της αποτυχίας του υφιστάμενου αναπτυξιακού μοντέλου.

Η οικονομία δεν εξαντλείται σε δείκτες και αριθμούς, αλλά αφορά την ευημερία του κάθε πολίτη και είναι ευθύνη όλων μας να την ορθοποδήσουμε, απέναντι στις επόμενες γενιές αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς μας. Αξίζει λοιπόν να δοκιμάσουμε και προτάσεις που ξεπερνούν τη φιλοσοφία του σημερινού κοινωνικού και οικονομικού συστήματος.

Ομιλία στην Ολομέλεια 3 Μαΐου 2012

«Η ανάγκη εντατικοποίησης των προσπαθειών, ενεργειών και πρωτοβουλιών για επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, σύμφωνα με τα Ψηφίσματα 550 του 1984 και 789 του 1992 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς και της συμφωνίας υψηλού επιπέδου του 1979».

 (Αρ. Φακ. 23.05.045.005-2012).

Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών θεωρεί άμεση προτεραιότητα την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της. Θεωρούμε την επιστροφή της Αμμοχώστου ως την αρχή της επιστροφής ΟΛΩΝ των προσφύγων στα σπίτια τους.

Το Βαρώσι, η συνοικία της Αμμοχώστου, η οποία πριν το 1974 κατοικείτο από Ελληνοκύπριους, διατηρείται μέχρι σήμερα ως ενέχυρο διαπραγμάτευσης. Γι’ αυτό το σκοπό, παραμένει ακατοίκητη και δε χρησιμοποιείται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Αυτή η «πόλη φάντασμα», όπως αποκαλείται από πολλούς, αποτελεί ίσως το πιο εμφανές σύμβολο της Τουρκικής πολιτικής.

Οφείλουμε να αναφερθούμε ειδικά στην πρόταση που κατέθεσε το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών από το 2009 μαζί με τους Ευρωπαίους Πράσινους στο Ευρωκοινοβούλιο για επιστροφή του αποκλεισμένου τμήματος της Αμμοχώστου σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της, υπό συνθήκες ασφάλειας και ειρήνης, και την ανοικοδόμηση της Αμμοχώστου με βάση τις αρχές της αειφορίας. Η πρόταση που είχε διαμορφωθεί σε στενή συνεργασία με τον πρώην ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πρασίνων της Ελλάδας, κ. Μιχάλη Τρεμόπουλο, είχε εντάξει τη επιστροφή της Αμμοχώστου σε ένα γενικότερο σχεδιασμό για μια Ελεύθερη Πράσινη Αμμόχωστο με στόχο, τόσο την επιστροφή των προσφύγων στην κατεχόμενη πόλη τους όσο και την περαιτέρω επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Η πρόταση επικεντρωνόταν στην εισήγηση λήψης δύο μέτρων.

Το πρώτο μέτρο αφορούσε την επαναλειτουργία του λιμανιού της Αμμοχώστου κάτω από τον έλεγχο της ΕΕ για απευθείας εμπορικές σχέσεις και των δύο κοινοτήτων του νησιού, πράγμα το οποίο θα συνοδευόταν με άνοιγμα του σημερινού περιφραγμένου τμήματος της πόλης και επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της. Η πρόταση αυτή μάλιστα υιοθετήθηκε το περασμένο φθινόπωρο και συνολικά ως κοινή θέση της ομάδας των Πράσινων.

Το δεύτερο μέτρο αφορούσε ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων για μια «Πράσινη Αμμόχωστο» στη θέση της σημερινής πόλης-φάντασμα σαν ένα μοντέλο βιώσιμης αστικής ανάπτυξης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μάλιστα σε απάντησή της σε μια γραπτή ερώτηση του κ. Τρεμόπουλου το καλοκαίρι του 2010, επιβεβαίωνε ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να εξασφαλίσει ευρωπαïκή συγχρηματοδότηση.

Οραματιζόμαστε την οικοδόμηση μιας «Ελεύθερης Πράσινης Αμμόχωστου» σε μια ελεύθερη Κύπρο με οικολογικά βιώσιμο σχεδιασμό, μια πράσινη πόλη-πρότυπο κοινωνικής συνοχής, συνεργασίας και βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας με οικολογικό περιεχόμενο, με ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, βιώσιμες σύγχρονες δημόσιες συγκοινωνίες, ανακύκλωση απορριμμάτων, βιώσιμη διαχείριση του νερού και των λυμάτων. Θέλουμε να δούμε μεγάλους χώρους πρασίνου, άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στην παραλία, παραλιακό πεζόδρομο, ανάδειξη των παραδοσιακών κτιρίων και των ενετικών τειχών κ.ο.κ. Θέλουμε να προωθηθεί η λειτουργία και διαχείριση του λιμανιού της Αμμοχώστου υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όφελος όλων των κατοίκων και των δύο κοινοτήτων και την εξασφάλιση της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης.

Μαζί με τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων τη σχετική διακομματική πρωτοβουλία είχαν συνυπογράψει και ευρωβουλευτές όλων των πολιτικών ομάδων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [οι κύριοι Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα), Willy Meyer (Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά), Cecilia Wikström (Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη) και Artur Zasada (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα)]. Η Γραπτή αυτή Διακήρυξη υιοθετήθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο στις 21 Οκτωβρίου 2011 (0042/2011).

Οφείλουμε όμως να αναφέρουμε ότι η πρόταση των Ευρωπαίων και Κυπρίων Οικολόγων δεν είχε υιοθετηθεί και προωθηθεί επαρκώς από την κυβέρνηση και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, και η θετική προβολή της προσπάθειας αυτής οφείλεται κυρίως στο ζήλο που επέδειξαν ευρωβουλευτές της ομάδας των Πρασίνων, και κυρίως ο κ. Τρεμόπουλος.

Θεωρούμε ότι το θέμα της επιστροφής της Αμμοχώστου είχε μπει σε δεύτερη μοίρα μετά την «αλλαγή φρουράς» στο προεδρικό το 2008, και μόλις πρόσφατα είδαμε νέα κινητικότητα στο θέμα, και κυρίως με αφορμή τις κινήσεις εντυπωσιασμού που επιχειρεί το κατοχικό καθεστώς και η Τουρκία. Υπενθυμίζουμε ότι η επιστροφή της Αμμοχώστου είχε τεθεί επιτακτικά από τον Τάσσο Παπαδόπουλο κατά τη διάρκεια της Λουξεμβουργιανής προεδρίας στην Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2005, αλλά έκτοτε παραμερίστηκε για χάρη του καλού κλίματος. Έστω και αργά όμως, ο Πρόεδρος Χριστόφιας έθεσε ξανά το θέμα της Αμμόχώστου στις συνομιλίες με το γνωστό τρίπτυχο. Στηρίζουμε λοιπόν τις πρωτοβουλίες του προέδρου, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να επισημάνουμε ότι η προσπάθεια πρέπει να επικεντρωθεί στην επιστροφή των νομίμων κατοίκων της σε συνθήκες ασφάλειας και όχι να περιορισθεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού όπως π.χ. η ανακαίνιση παλαιών κτιρίων και μνημείων, τα οποία βρίσκονται κατά κύριο λόγο στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Αμμοχώστου.

Πρέπει να αποτραπεί η έγκριση του λεγόμενου κανονισμού για το απευθείας εμπόριο με πρόταξη της πρότασης για το λιμάνι της Αμμοχώστου, επανεγκατάσταση των νομίμων κατοίκων στην πόλη και οικολογική ανοικοδόμηση (ελεύθερη και πράσινη Αμμόχωστος). Σε αντίθετη περίπτωση, πιστεύουμε πως η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να εγκαταλείψει την Θετική Ατζέντα και να προχωρήσει στην άσκηση του δικαιώματος αρνησικυρίας σε ΟΛΑ τα κεφάλαια της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Το Κίνημα Οικολόγων – Περιβαλλοντιστών θεωρεί ότι έγιναν και γίνονται λάθη στη διαχείριση του θέματος της επιστροφής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της και πως είναι όντως πολύ ανησυχητικές οι πληροφορίες, που προέρχονται από τον τουρκικό Τύπο, σχετικά με νέους σχεδιασμούς των Τούρκων για την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Σύμφωνα με όσα σκόπιμα έχουν διαρρεύσει, οι Τούρκοι ετοιμάζονται να διευρύνουν την προσέγγιση της γνωστής επιτροπής περιουσιών, έτσι ώστε να προσφέρεται στους ιδιοκτήτες γης στην κατεχόμενη Αμμόχωστο μαζί με την επιλογή της αποζημίωσης και η επιλογή της ανταλλαγής ή της επιστροφής της περιουσίας τους. Φήμες, ομιλούν επίσης για εποικισμό της πόλης.

Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι ετοιμάζουν ακόμα έναν ελιγμό, που θα δημιουργήσει αρνητικές εντυπώσεις για την Κύπρο, όμως είναι σαφές ότι η κίνηση των Τούρκων βρίσκεται εκτός των πλαισίων των ψηφισμάτων και των αποφάσεων του ΟΗΕ (όπως η Απόφαση 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών), τα οποία μιλούν σαφώς για επανεγκατάσταση των νόμιμων κατοίκων της Αμμοχώστου.

Ακόμα και όταν κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, το Κίνημα Οικολόγων – Περιβαλλοντιστών έθεσε θέμα επαναφοράς της πρότασης για επιστροφή της Αμμοχώστου κατά την διάρκεια της Κυπριακής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αντιμετώπισε την κάθετη αντίδραση του Προέδρου Χριστόφια. Τώρα πληροφορούμαστε ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας έκανε δεύτερες σκέψεις και προωθεί (και πάλιν) την πρόταση για την Αμμόχωστο. Αναρωτιέμαι όμως πόση αξιοπιστία παραμένει μετά από όλες αυτές τις παλινδρομήσεις;

Άλλωστε παραμένει ανοικτό και με πολλά ερωτηματικά το θέμα της άγνωστης αλληλογραφίας του Προέδρου Χριστόφια με τον Μπαν Γκι-μουν, το τί έγινε και τί περιλαμβάνει αυτή η επιστολή, η οποία, υποτίθεται, ζητούσε να προταχθεί ως θέμα στις διαπραγματεύσεις η επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους. Ο Δήμαρχος Αμμοχώστου, τα Μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και οι πρόσφυγες Αμμοχώστου ζητούν να μάθουν την αλήθεια.

Οφείλουμε να τονίσουμε την συμπαράταξη μας στις διάφορες κινήσεις των Αμμοχωστιανών συμπολιτών μας για ανάπτυξη πρωτοβουλιών στον τομέα της διαφώτισης. Πιστεύουμε ότι το θέμα της επιστροφής της Αμμοχώστου πρέπει να καταστεί καθημερινή προτεραιότητα στις διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού και όχι μια υποσημείωση δευτερεύουσας σημασίας. Η Αμμόχωστος πρέπει να αναδειχθεί σε πρωτεύουσα πόλη, ένα στολίδι της Ανατολικής Μεσογείου και πόλη-πρότυπο.