Ομιλία κ. Γιώργου Περδίκη, Βουλευτή Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων 24 Φεβρουαρίου 2011
Ομαδοποιημένη συζήτηση των ακόλουθων θεμάτων:
α. «Η πρόσφατα δημοσιοποιηθείσα έκθεση του Πρωθυπουργού της Βρετανίας υπό τον τίτλο "Ανασκόπηση στρατηγικής άμυνας και ασφάλειας” και η αναφορά σε αυτήν της εμμονής παραμονής των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο, παρά τα ψηφίσματα της Βουλής των Αντιπροσώπων και τις επανειλημμένες αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ».
(Θέμα εγγραφέν με εισήγηση του βουλευτή κ. Γιαννάκη Ομήρου).
(Αρ. Φακ. 23.05.043.011-2010).
β. «Το προσφυγικό. Το δικαίωμα ιδιοκτησίας και επιστροφής (περιουσιακό)».
(Θέμα εγγραφέν με εισήγηση του βουλευτή κ. Ανδρέα Αγγελίδη εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Κόμματος).
(Αρ. Φακ. 23.05.043.012-2010).
γ. «Το πάγωμα των διαπραγματευτικών κεφαλαίων της Τουρκίας ως μέτρο αποτελεσματικής πίεσης για υλοποίηση των ευρωπαϊκών της δεσμεύσεων και οι προοπτικές που υπάρχουν, ώστε να λειτουργήσει ως καταλύτης για επίλυση του Κυπριακού».
(Θέμα εγγραφέν με εισήγηση του βουλευτή κ. Νίκου Κλεάνθους εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Κόμματος).
(Αρ. Φακ. 23.05.043.013-2010).
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
Κυρίες και κύριοι,
Η Οικολογία ως επιστήμη ασχολείται με τους κανόνες της Φύσης, τις αλυσίδες ζωής, τις τροφικές πυραμίδες, τα οικοσυστήματα μέσα στα οποία επιβιώνουν τα είδη της χλωρίδας και της πανίδας. Η Πολιτική Οικολογία μεταφέρει τις αρχές της βιωσιμότητας και του σεβασμού των κανόνων της Φύσης, στις ανθρώπινες κοινότητες και οικοσυστήματα.
Όπως λοιπόν η Φύση λειτουργεί στη βάση κανόνων της φυσικής τάξης, έτσι και οι ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει να λειτουργούν στη βάση κανόνων και αξιών. Αυτές οι αξίες και κανόνες είναι καταγραμμένοι σε ότι λέμε «αρχές της φυσικής δικαιοσύνης», «αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού» και «διεθνές δίκαιο».
Το Κυπριακό για το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών είναι κυρίως πρόβλημα εισβολής, κατοχής και καταπάτησης των κανόνων, των νόμων και των ανθρώπινων αξιών και όχι πρόβλημα δικοινοτικής διαφοράς. Η Πολιτική Οικολογία οφείλει να τοποθετηθεί στην περίπτωση του Κυπριακού και να προτείνει άρση της αδικίας, επαναφορά της φυσικής τάξης πραγμάτων και σεβασμό στις ανθρώπινες (φυσικές) αξίες. Επιπλέον οφείλει να καταθέσει προτάσεις που να είναι βιώσιμες και λειτουργικές, άρα προφανώς, σύννομες και συμβατές με τις πιο πάνω αξίες και κανόνες.
· Κύριο στοιχείο της οικολογικής λύσης του Κυπριακού είναι το ενιαίο του κυπριακού χώρου, του λαού, της κοινωνίας, του οικοσυστήματος. Η λύση πρέπει να προνοεί ένα κράτος, με μία και μοναδική διεθνή προσωπικότητα, ένα λαό και μία ιθαγένεια, μία ενιαία οικονομία, κοινωνία και οικοσύστημα, δίκαιη εκπροσώπηση των εθνικών κοινοτήτων στα συλλογικά όργανα διοίκησης σε ένα κράτος δικαίου και σύστημα δικαιοσύνης βασισμένο στις ευρωπαϊκές αρχές και τους μηχανισμούς ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στοιχεία απαραίτητα για την κατοχύρωση της βιωσιμότητας οποιασδήποτε λύσης, ομοσπονδιακής ή άλλης.
· Η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων είναι απαραίτητο να γίνει πριν από τη λύση. Επιβάλλεται η κατάργηση όλων των ξένων εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και των Βρετανικών Βάσεων. Η παρουσία των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο είναι κατάλοιπο αποικιοκρατικών καταστάσεων. Τέτοια κατάλοιπα έχουν καταδικαστεί από δεκαετίες από τον ΟΗΕ (1947). Είναι αναγκαία η προώθηση μιας διαδικασίας για επαναδιαπραγμάτευση για τις Βρετανικές Βάσεις και τα άλλα «δικαιώματα» της Βρετανίας στην Κύπρο. Η αναγκαιότητα αυτή ενισχύεται από τις διεθνείς εξελίξεις και τις πληροφορίες για χρησιμοποίηση των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο στο πρόγραμμα HAARP και τους ύποπτους χημικούς αεροψεκασμούς.
· Λυδία λίθο της λύσης του Κυπριακού αποτελεί η κατοχύρωση του δικαιώματος όλων των προσφύγων να επιστρέψουν στις εστίες τους.
· Ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου. Ως θέμα αρχής λοιπόν κανένας Τούρκος έποικος δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί πριν από τη λύση του Κυπριακού ή μέσα από τις πρόνοιες της συμφωνίας. Απαιτούμε τη μη συμμετοχή των εποίκων στη διαδικασία λύσης του Κυπριακού (π.χ. δημοψήφισμα) όπως δυστυχώς συνέβηκε το 2004.
· Ο γεωγραφικός διαχωρισμός των Κυπρίων με βάση την καταγωγή ή τη θρησκεία, δεν μπορεί να στηρίξει μια ειρηνική προοπτική για την Κύπρο και την περιοχή και συνεπώς δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Ελληνοκύπριων και των Τουρκοκύπριων αλλά μόνο τα σχέδια της Τουρκίας.
Συνεπώς ο σεβασμός των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών, η αξιοπρέπεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ανεξαρτησία και η κατάργηση κάθε ξένης επέμβασης και επιβουλής είναι κύρια και απαραβίαστα στοιχεία της οικολογικής προσέγγισης της λύσης του Κυπριακού προβλήματος.
Συνοψίζοντας τα πιο πάνω καταθέτουμε τις πιο κάτω συγκεκριμένες εισηγήσεις:
1. Επανεξέταση των προτάσεων για εκ περιτροπής προεδρία με σταθμισμένη ψήφο στη βάση συλλογικών αποφάσεων και με τη βοήθεια ειδικών συνταγματολόγων.
2. Εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τεχνικό επίπεδο στις απευθείας συνομιλίες για να ελέγχεται η συμβατότητα των προτάσεων με το υφιστάμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο (ευρωπαϊκή λύση).
3. Αποτροπή της έγκρισης του λεγόμενου κανονισμού για το απευθείας εμπόριο με πρόταξη της πρότασης για το λιμάνι της Αμμοχώστου, επανεγκατάσταση των νομίμων κατοίκων στην πόλη και οικολογική ανοικοδόμηση (πράσινη Αμμόχωστος). Σε αντίθετη περίπτωση, άσκηση του δικαιώματος αρνησικυρίας σε ΟΛΑ τα κεφάλαια της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Να μελετηθούν τα δικαστικά μέτρα μέσω του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
4. Πρόταξη του θέματος των εποίκων. Διεθνής κινητοποίηση για ανεξάρτητη απογραφή του πληθυσμού και των περιουσιών στα κατεχόμενα.
5. Προώθηση της πρότασης για απευθείας διαπραγμάτευση Κύπρου – Τουρκίας. Πρόσκληση σε διεθνείς οργανισμούς και προσωπικότητες να αναλάβουν ρόλο μεσολαβητή μεταξύ Κύπρου – Τουρκίας.
6. Αναβάθμιση της παρέμβασης της Κύπρου στη διαδικασία των Ευρω-Τουρκικών σχέσεων και πρόταξη στοιχείων της λύσης του κυπριακού (π.χ. αποχώρηση στρατευμάτων, τερματισμός του εποικισμού και της πώλησης Ελληνοκυπριακών περιουσιών) ως προϋποθέσεις για τη συνέχιση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
7. Αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών μηχανισμών για την άσκηση πίεσης κατά της Τουρκίας. Για το σκοπό αυτό πρέπει να προωθηθεί η πρόταση για ένταξη στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη», κατά τρόπο που να ενισχύει την προοπτική βιώσιμης λύσης του Κυπριακού και να διασφαλίζει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του Κυπριακού λαού.
8. Καθορισμός βασικών παραμέτρων λύσης του Κυπριακού (κόκκινες γραμμές) και λαϊκή κατοχύρωση τους μέσω δημοψηφίσματος.
9. Διάνοιξη οδοφραγμάτων (π.χ. Κόκκινα, Πυρόϊ, Λεύκα) και δημιουργία αποστρατικοποιημένων ζωνών (π.χ. εντός των τειχών Λευκωσίας) και λειτουργία του «Κανονισμού Πράσινης Γραμμής» κατά τρόπο που να μην νομιμοποιούνται τα κατοχικά δεδομένα.
10. Υποστήριξη των αγώνων των Τουρκοκυπρίων για απεγκλωβισμό από τον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό έλεγχο της Τουρκίας.
Δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι παρά τις συνεπείς (έστω και αμφιλεγόμενες στο εσωτερικό) κινήσεις του Προέδρου Χριστόφια, οι οποίες στην αρχή δημιούργησαν ένα καλό κλίμα και βελτίωσαν την εικόνα που κακώς και αδίκως είχε δημιουργηθεί από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, σήμερα βρισκόμαστε και πάλιν υπό απειλή. Η προώθηση του λεγόμενου κανονισμού για το απευθείας εμπόριο, η σχεδιαζόμενη εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης των θεμάτων ασφαλείας μεταξύ ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκής Ένωσης με παράκαμψη της Κύπρου και η απειλούμενη σύγκληση πενταμερούς διάσκεψης από το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ αφού κηρύξει αδιέξοδο στις συνομιλίες, είναι τακτικές που στόχο έχουν να μας ωθήσουν σε νέες υποχωρήσεις. Γι’ αυτό χωρίς πανικό και ατολμία οφείλουμε να εξετάσουμε ψύχραιμα τα γεγονότα, τις προοπτικές, τις απειλές και τους κινδύνους και αναλόγως να κινηθούμε.
Στην παρούσα φάση του Κυπριακού είναι προφανές ότι οφείλουμε δυστυχώς να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα ότι έχουμε τη βούληση να προχωρήσουμε σε λύση του Κυπριακού, και για να το πετύχουμε απαιτείται η παρουσίαση ενός κατά το δυνατόν συμπαγούς εσωτερικού μετώπου.
Πρέπει όμως να καθορίσουμε με σαφήνεια με τον όρο «ενότητα», τι εννοούμε. Εμείς θεωρούμε ότι η ενότητα πρέπει να στηρίζεται σε ένα στέρεο υπόβαθρο αποφάσεων που να αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή βούληση. Ενότητα της ηγεσίας χωρίς το λαό δεν λέει και πολλά πράγματα, ούτε μπορεί να βοηθήσει. Παραδείγματα υπάρχουν δυστυχώς πολλά στο παρελθόν. Ούτε μπορεί κάποιος να προσεγγίζει το θέμα της ενότητας μέσα από εκλογικές λογικές ή στη βάση των ποσοστών ή των αποτελεσμάτων εκλογών. Άλλωστε, τα περισσότερα θέματα που προκύπτουν και επί των οποίων καλούμαστε να αποφασίσουμε (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία, διεθνής διάσκεψη κλπ), δεν τέθηκαν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων ενώπιον του λαού για να αποφασίσει, εκτελώντας τον κυρίαρχο του ρόλο.
Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών εκφράζει ικανοποίηση και χαιρετίζει τη δημόσια αναγνώριση εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας της μεγάλης σημασίας που έχει το ζήτημα της επίτευξης ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο.
Όμως κατά την άποψη μας οφείλει να προχωρήσει πέραν των λόγων και των διακηρύξεων σε συγκεκριμένες ενέργειες προς την ορθή κατεύθυνση. Πρέπει να αναγνωρίσει επίσης ότι η ενότητα δεν είναι προσωποπαγής. Δεν μπορεί να ζητά στήριξη χωρίς διάλογο και συναίνεση. Οφείλει να επιδιώξει την ελάχιστη δυνατή συναίνεση σε μια βάση διεκδίκησης και αγώνα για τη δικαίωση του λαού μας. Σε αυτήν την προσπάθεια όλα τα κόμματα – και όσο μας αναλογεί και εμείς απ’ την πλευρά μας – έχουμε υποχρέωση να συνεργαστούμε με καλή διάθεση και εποικοδομητικές προτάσεις.
Δυστυχώς, από όσα παρακολουθούμε εσχάτως (και θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια) σε σχέση με την υπόθεση του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, διαπιστώνουμε με λύπη ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει επιλέξει την οδό της σύγκρουσης, της διάσπασης, της διχόνοιας. Γιατί λοιπόν αναζητούμε τις ευθύνες της Τουρκίας; Ποιές είναι οι δικές μας ευθύνες, του Προέδρου, των κομμάτων;
Η συζήτηση γύρω από το θέμα της αίτησης της Κύπρου για ένταξη στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» προκαλεί τριγμούς στο εσωτερικό μέτωπο.
Θεωρούμε ότι πρέπει να εξεταστούν με σοβαρότητα όλες οι πτυχές του θέματος, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και παρωχημένα αντανακλαστικά αλλά με βάση τα σημερινά δεδομένα και τα στρατηγικά συμφέροντα του Κυπριακού λαού.
Η επιλογή του κατάλληλου χρόνου και διαδικασίας πρέπει να γίνει μετά από νηφάλιο προβληματισμό και συλλογικότητα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να αφουγκραστεί τη θέση της πλειοψηφίας και να εγκαταλείψει την πεισματική άρνηση. Ως ο κυριότερος παράγοντας ενότητας, οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία για εκτόνωση μιας άκαιρης και επιζήμιας κλιμάκωσης της έντασης μεταξύ κυβέρνησης και Βουλής.
Η προώθηση από την πλειοψηφία σχεδίου απόφασης που στηρίζεται σε ερμηνεία του άρθρου 50.1.Α του Συντάγματος δεν είναι η καταλληλότερη μέθοδος για προώθηση της ένταξης στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη». Αντίθετα, η προώθηση της συγκεκριμένης πρότασης, μέσα σε κλίμα προεκλογικής αντιπαράθεσης, δημιουργεί αχρείαστες εντάσεις και σοβαρούς κινδύνους. Τα κόμματα και ο Πρόεδρος κινδυνεύουν να χάσουν την ουσία, να εμπλακούν σε έριδες και διχόνοιες και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Η αχρείαστη κλιμάκωση της διαφωνίας για το «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη», δημιουργεί κινδύνους υπόσκαψης της υπόθεσης της Κύπρου στο εσωτερικό αλλά και στο διεθνή χώρο.
Για όλους αυτούς (και άλλους) λόγους, πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, οφείλει να συγκαλέσει Εθνικό Συμβούλιο για να συζητηθεί αποκλειστικά και μόνο το θέμα του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» και να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις. Η ενότητα βρίσκεται στα χέρια του Προέδρου Χριστόφια.
Οι εκατέρωθεν εκβιασμοί για λόγους συσπείρωσης των ψηφοφόρων ή η προβολή του ιδεολογικού πατριωτισμού για λόγους επικοινωνιακούς δεν ενδιαφέρουν πιστεύω τους πολίτες.
Οι πολίτες επιθυμούν συναίνεση και αποτελεσματικότητα. Δεν ενδιαφέρονται για το αν η Κύπρος είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει ενταχθεί στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη». Η Κύπρος έχει πολλά άλλα θέματα που αποτελεί την εξαίρεση κι όχι τον κανόνα π.χ. είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα χωρίς γενικό σύστημα υγείας ή χωρίς κρατικό ογκολογικό ή χωρίς κέντρο δηλητηριάσεων κ.ο.κ. Αυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες είναι ο Πρόεδρος και τα κόμματα να αποφασίσουν με γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου και όχι με βάση τα κομματικά αντανακλαστικά ή τις προεκλογικές σκοπιμότητες.
Να πάψουν να χωρίζουν το λαό αχρείαστα και να ενσκήψουν και να βρουν λύσεις για το «Συνεταιρισμό» για την υγεία, για τον «Συνεταιρισμό» για την οικονομία, για τον «Συνεταιρισμό» για την παιδεία.
Συνεταιρισθείτε λοιπόν κύριε Πρόεδρε, συνεταιρισθείτε κόμματα και πολιτικοί και μη ξεχνάτε ότι οι απόψεις όλων των πολιτικών δυνάμεων και του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι σεβαστές πλην όμως επιτέλους σεβαστή πρέπει να γίνει και η άποψη των πολιτών. Άποψη που όλοι λέτε γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο απαξιωτική για την πολιτική και τους πολιτικούς. Ακούστε τί λέτε εσείς οι ίδιοι για την γνώμη των πολιτών: Βαρεθήκαμε! Βαρεθήκαμε να σας παρακολουθούμε σε ατελείωτους ανούσιους καυγάδες, μακράν πέραν των πραγματικών προβλημάτων μας. Εγώ αυτά ακούω. Εσείς ακούετε τους πολίτες να ενδιαφέρονται για το ΝΑΤΟ, το «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» και τις ξοφλημένες ιδεολογίες σας; Αν ναι, όντως αυτά ακούετε, τότε καλώς συνεχίζετε το δρόμο της διχόνοιας. Και ο λαός βοηθός.
Ξέρω ότι πολλοί έχουν αλλεργία στα λόγια των ποιητών αλλά εγώ αδιαφορώ γι’ αυτό και τους θυμίζω το λόγο του ποιητή:
«Μην ειπούν στο στοχασμό τους
Τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσο τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά.»
Στίχος 147
Ύμνος εις την Ελευθερία
Διονύσιου Σολωμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου