Διερωτήθηκε ο Πρόεδρος Χριστόφιας αν είναι άνθρωπος των σπηλαίων ή κάτοικος της Σιβηρίας, σε κάποιο στιγμιότυπο της πρόσφατης δημοσιογραφικής του διάσκεψης για τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης. Ήθελε μ’ αυτό τον παραστατικό τρόπο να δείξει τη διαφορά αντίληψης για τα δεδομένα της οικονομίας, και της εν γένει εσωτερικής διακυβέρνησης, μεταξύ του ιδίου και των υπολοίπων πολιτικών συνιστωσών της κυπριακής ζώνης.
Άθελα του ο Πρόεδρος με αυτή του την παρατήρηση ανέδειξε το μεγαλύτερο πρόβλημα της εσωτερικής διακυβέρνησης των ημερών του. Δεν θα σταθώ λοιπόν στα πολλά επιμέρους θέματα που χρήζουν σχολιασμού στη συνέντευξη του προέδρου, και θα επικεντρωθώ σ’ αυτό το κύριο ζήτημα που νομίζω ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος ανέδειξε, δηλαδή της πολιτικής του μοναξιάς.
Ναι. Ο Πρόεδρος το ομολόγησε: Είναι πολιτικά απομονωμένος. Όμως δεν φαίνεται να νιώθει ιδιαίτερα στεναχωρημένος γι’ αυτό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη χθεσινή του συνέντευξη επί των θεμάτων εσωτερικής διακυβέρνησης έβαλε φωτιές στον προεκλογικό σκηνικό. Ήταν μια εξωθεσμική προεκλογική παρέμβαση που δεν βοηθά καθόλου στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την επίτευξη της αναγκαίας συναίνεσης που απαιτούν οι συνθήκες (αλλά και προνοεί το πολιτειακό σύστημα της χώρας μας) για αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων της εποχής.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επέλεξε αντί να προσπαθήσει να κτίσει γέφυρες με την αντιπολίτευση και την κοινωνία, να τα βάλει με όλους (Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας, Κόμματα, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κλπ), μη αποδεχόμενος την παραμικρή ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας.
Χωρίς να μηδενίζω τα θετικά της τρίχρονης διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια – θεωρώ ότι η προεδρική παρέμβαση στην προεκλογική αντιπαράθεση, που συνιστά η χθεσινή συνέντευξη για τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, ήταν αχρείαστη και καθόλου εποικοδομητική.
Αυτό που χρειάζεται ο τόπος σ’ αυτές τις κρίσιμες για την οικονομία ώρες δεν είναι έναν άνθρωπο των σπηλαίων που να τα βάζει με όλους και να μην έχει διάθεση να συνομιλήσει με κανέναν. Χρειαζόμαστε σύνεση και συνδιαλλαγή. Άλλωστε, οι αποφάσεις πρέπει να έχουν μακροχρόνιο και αειφορικό χαρακτήρα. Να εξαντλούν τον ορίζοντα της παρούσας κυβέρνησης και να δεσμεύουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Η οικονομία μας χρειάζεται διαρθρωτικές αλλαγές, αλλαγές σε βάθος χρόνου κι όχι επιφανειακά μπαλλωματικά μέτρα. Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη από μόνος του; Ένας άνθρωπος των σπηλαίων; Δεν το νομίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου